Του Δρα Γιώργου Μελικόκη *
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Παρασκευή πρωί στις 6 του Μάρτη 2020, μια τετραμελή παρέα από Δημήτρη Τσάκα, Δημήτρη Φίλιο, Ελευθερία Οίκουτα και εμού προσωπικά επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο στο αεροδρόμιο Κένεντι αφήνοντας πίσω μας τον κορωνοϊό για τη Φλόριδα με προορισμό τον Άγιο Αυγουστίνο, όπου μας περίμενε η κ. Στέλλα Κοκόλη, η γνωστή εκπαιδευτικός και Πρόεδρος Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών και Πολιτιστικών Συλλόγων, που πάντα είναι πρωτοπόρος σε κάτι καλό και ωραίο για την Ομογένεια όχι μόνο στην Νέα Υόρκη αλλά για όλη την Αμερική να βοηθήσει και να συνδράμει όπου μπορεί και όπου υπάρχει ανάγκη για το κοινό καλό σε θέματα παιδείας, γλώσσας, ιστορίας, ελληνικού πολιτισμού, και όχι μόνο.
Το ταξίδι αυτό ήταν προγραμματισμένο από την κ. Κοκόλη που μας περίμενε στο ξενοδοχείο που η ίδια είχε επιλέξει για το Σαββατοκύριακο που έμελλε να γίνει μια αλησμόνητη εμπειρία ζωής. Το ίδιο βράδυ παρακολουθήσαμε με κατάνυξη τους πρώτους χαιρετισμούς στο Εθνικό προσκύνημα του Αγίου Φωτίου χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Μωκησσού Κυρίου Δημητρίου.
Στη διάρκεια του δείπνου που παρέθεσε σε όλους τους προσκαλεσμένους ανάμεσα μας ο Θεοφιλέστατος, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Τάμπα, κ. Δημήτριος Σπάρος, ο Δήμαρχος του Τάρπον Σπρινγκς Ελληνικής καταγωγής κ. Κρις Αλαχούζος, ο πολιτειακός γερουσιαστής του Ροντ Αϊλαντ, κ. Λεωνίδας Ραπτάκης και άλλοι.
Εκεί ανακοινώθηκε το πρόγραμμα της επομένης από μια σειρά δραστηριοτήτων για τα αποκάλυπτήρια της προτομής του κ. Ιωάννη Γιαννόπουλου που έχτισε ένα σχολείο γύρω στο 1768, που σώζεται μέχρι σήμερα και είναι το μόνο ξύλινο σχολείο στην Αμερική, ήταν ένα όραμα της κ. Κοκόλης και ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθεί για δόξα και τιμή του Ελληνισμού της διασποράς.
Παρ’ όλα που ο ίδιος δεν ήταν δάσκαλος μετέτρεψε το σπίτι του σε σχολείο για τη μορφωση των εκεί κατοίκων Ελλήνων μεταναστών και κατά πλεινότητα Μινόρκαν οι οποίοι μέχρι σήμερα έχουν στην κατοχή τους το σχολείο που το μετέτρεψαν σε μουσείο. Η κόρη του Μαρία υπήρξε η πρώτη δασκάλα Ελληνικής καταγωγής, που ο τάφος της σώζεται μέχρι σήμερα στο παρακείμενο κοιμητήριο.
Στα δύο προηγούμενα ταξίδια μας η κ. Κοκόλη διαπίστωσε την έλλειψη παρουσίας του κτίστη του σχολείου στην πίσω αυλή όπου υπάρχουν προτομές μεταγενεστέρων στον κήπο των εκπαιδευτικών όπως τον ονόμασαν.
Με δική της, λοιπόν, πρωτοβουλία και έξοδα ξεκίνησε, αφού πρώτα πήρε την άδεια από τους ιδιοκτήτες, να κατασκευάσει την προτομή του και να την τοποθετήσει σε περίοπτη θέση όπως αξίζει στον κτήτορα.
Ο ξακουστός, Αρκάς την καταγωγή, γλύπτης κ. Δημήτριος Ταλαγάνης δέχτηκε να φιλοτεχνήσει την προτομή του κ. Γιαννόπουλου. Η συμφωνία έκλεισε και η κ. Κοκόλη να παρακολουθεί την πορεία της κατασκευής και να επισκέπτεται την Ελλάδα να βλέπει την πρόοδο χωρίς να υπολογίζει κόπους, ταλαιπορίες και έξοδα. Τα χρήματα αρκετά μα οι προσφορές λίγες για να μείνει η αποπληρωμή από την ίδια.
Όταν όλα ήταν έτοιμα οι Αρκάδες στην Ελλάδα αποφάσισαν να αποχαιρετήσουν τον Γιαννόπουλο που εφευγε για τελευταία φορά από τη γενέτειρα και να εγκατασταθεί στον Άγιο Αυγουστίνο. Παρούσα στη γιορτή και η κ. Στέλλα Κοκόλη που πήγε ακριβώς για το σκοπό αυτό. Πλήθος κόσμου στην Τρίπολη με τις τοπικές αρχές και του Μητροπολίτου παρουσία και του κ. Δημητρίου Ταλαγάνη που είχε οργανώσει τη γιορτή και όλη η διοίκηση του νομού.
Οι τοπικές εφημερίδες και άλλα μέσα ενημέρωσης με πανηγυρικούς τίτλους παρουσίασαν τα τεκταινόμενα. Εκεί δοθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν την κ. Κοκόλη και την ανεκτίμητη προσφορά της στην Ομογένεια της Αμερικής, γιατί χρειάζεται άνθρωπος με αρχές, ιδανικά και οράματα για την εκτέλεση τέτοιων έργων.
Ανάμεσα στους παρευρισκομένους και η πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Νεας Υόρκης «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ» κυρία Μερόπη Κυριάκου.
Την επομένη μέρα Σάββατο, 7 του Μάρτη 2020, συναντηθήκαμε για να πάμε στην εκκλησία και να ξεκινήσουμε το προγραμμα της ημέρας όπως το είχε οργανώσει η κ. Κοκόλη. Στη συντροφιά μας προστέθηκε η κ. Μερόπη Κυριάκου, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ» και ο Διευθυντής του Γραφείου Παιδείας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής Δρ. Αναστάσιος Κουλαρμάνης και όλοι μαζί στην εκκλησία με τους προαναφερθέντες.
Μετά το πέρας μιας σύντομης λειτουργίας ξεκινήσαμε για το παρακείμενο κοιμητήριο για ένα Τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στον τάφο της Μαρίας κόρης του Ιωάννη Γιαννόπουλου. Συγκινητική ήταν η πορεία με τις σημαίες και τους δύο φρουρούς εκατέρωθεν του Δεσπότη. Πλήθος κόσμου ακολουθούσε, Έλληνες και ξένοι που ρωτούσαν να μάθουν για αυτό το ασυνήθιστο γεγονός.
Έγινε η κατάθεση στεφάνων και η κ. Στέλλα Κοκόλη βαθιά συγκινημένη είπε λίγα λόγια τόσο για τη μνήμη της Μαρίας που τόσα χρόνια ήταν ξεχασμένη στην ηρεμία του κοιμητηρίου, όσο και για τον κτίστη του σχολείου κ. Γιαννόπουλο. Όλοι συγκινημένοι αφήσαμε το κοιμητήριο για να βρεθούμε αργότερα στα αποκαλυπτήρια της προτομής σε περίοπη θέση στο κήπο του σχολείου του.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας κόσμος αρχισε να συγκεντρώνεται στο σχολείο όπου έμελλε να επιστρέψει ύστερα από τόσα χρόνια στην κατοικία του ο αείμνηστος Ιωάννης Γιαννόπουλος και να αναπαυθεί για πάντα.
Συγκινητικές και αλησμόνητες στιγμές. Συγκεντρωμένοι όλοι Έλληνες, Μινόρκαν και παρευρισκόμενοι να παρακολουθούν με κατάνυξη την πορεία. Αρκετοί απήυθυναν τον ύστατο χαιρετισμό, η κυρία Ιλέιν Φρέιζερ, Μινόρκαν και Πρόεδρος του σχολείου με λόγια μεστά νοημάτων αναφέρθηκε στον Ιωάννη Γιαννόπουλο.
Η κ. Στέλλα Κοκόλη βαθιά συγκινημένη αλλά με υπερηφάνεια αποχαιρέτησε τον άνθρωπο που η προσφορά του υπήρξε ανεκτίμητη στα δύσκολα εκείνα χρόνια. Ο Ιωάννης Γιαννόπουλος βρίσκεται πλεον στον τόπο που εργάστηκε και μεγαλούργησε προς δόξαν των επερχομένων γενεών Ελληνικής καταγωγής. Ήσυχα και αθόρυβα αποασυρθήκαμε με βαθιά συγκίνηση, για να βρεθούμε η αρχική μας παρέα αργότερα το βράδυ.
Όταν αργά πια το βράδυ αποτραβήχτηκα στο δωμάτιό μου άναπολώντας τα τεκταινόμενα της ημέρας προσπάθησα να κάνω μια αποτίμηση για την προσφορά της κ. Στέλλας Κοκόλη στην Ομογένεια.
Μισός αιώνας προσφοράς
Για πενήντα και πλέον χρόνια υπήρξε στυλοβάτης της παιδείας στην Αμερική. Ταλαντούχος και προσοντούχος εκπαιδευτικός πρόσφερε πολλά απ’ όποιο μετερίζει κι αν καλέστηκε να φυλάξει. Σε όλα τα εκπαιδευτικά και κοινωνικά δρώμενα πάντα μπροστά να συμμετέχει και να προσφέρει απλόχερα και ασταμάτητα τις υπηρεσίες της και γιατί όχι και την οικονομική ενίσχυση.
Εκπαιδευτικός σε Ελληνικά και Αμερικάνικα σχολεία να διδάσκει τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας, πρόεδρος του Συλλόγου εκπαιδευτικών ο «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ», πρόεδρος του Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου Ιεράς Αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής επί Αρχιεπισκοπείας του Μακαριστού Ιακώβου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών και Πολιτιστικών Συλλόγων και συντονίστρια εκδηλώσεων μέχρι και το Καπιτώλιο για τιμή στο δάσκαλο. Αυτά ένα μέρος των δραστηριοτήτων ανά την Αμερική.
Αυτή με λίγα λόγια είναι η πορεία της προς δόξα και τιμή στην Ομογένεια.
Η προσφορά της μεγάλη χωρίς υστεροβουλια, έτσι απλά για το καλό όλων μας και σήμερα με το αποκορύφωμα της παρουσίασης και τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ιωάννη Γιαννόπουλο και φυσικά δεν θα σταματήσει εδώ έχει ακόμα όνειρα, σκοπούς και επιδιώξεις για την Ομογένεια.
Σκέφτηκα, λοιπόν, δεν θα άξιζε τιμή και δόξα στο πρόσωπο της κ. Κοκόλη;
Θα βρεθεί άραγε ποτέ ένα επίσημο στόμα να πει συγχαρητήρια και ευχαριστώ σ’ αυτή τη σπάνια γυναίκα;
- Ο Δρ. Γεώργιος Μελικόκης είναι παιδαγωγός, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελλήνων Εκπαιδευτικών Αμερικής και συνάμα μέλος του νεοσύστατου Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου.
