Απόψεις: Οι Έλληνες δίδαξαν με το πάθος της ελευθερίας και τον απαράμιλλο ηρωισμό

Του Δρα Γιώργου Μελικόκη *

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Στη μακραίωνη ιστορία μας υπάρχουν κάποιες χρονολογίες που προβάλλουν ορόσημα στο πέρασμα του χρόνου και έμειναν σταθμοί για τη μετέπειτα εξέλιξη και σταδιοδρομία.  Ας θυμηθούμε τον Μαραθώνα όπου η νίκη αυτή διέλυσε τη δύναμη των Περσών και θεωρείται από τους ιστορικούς και μελετητές ως η σπουδαιότερη μάχη στη μακραίωνη ιστορία μας γιατί εδραιώθηκε η δημοκρατία που απολαμβάνει μέχρι σήμερα ο ελευθερος κόσμος.Τέτοια μέρα ήταν η αρχή της επανάστασης του ’21, που αντιλάλησαν βουνοπλαγιές και φαράγγια με τις πρώτες τουφεκιές της Ελληνικής ελευθερίας κι ένας λαός ολόκληρος ξεσηκώθηκε για το ξεκίνημα και απαρχή μιας καινούριας Ελλάδας.

Στη σειρά αυτών των μεγάλων ημερών, η 28^η  Οκτωβρίου  που σύντομα θα γιορτάσουμε δεν είναι λιγότερο σημαντική από καμιά άλλη. Γιατί εκείνο το θρυλικό «ΟΧΙ» δια στόματος του Ελληνικού λαού για την εκχώρηση της εδαφικής μας ακεραιότητας και της εθνικής μας κυριαρχίας δεν έχει προηγούμενο. Εκείνες τις στιγμές κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί και να συλλάβει τη μεγάλη εποποιΐα που θα επακολουθούσε.

Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τις εικόνες του άφθαστου ψυχικού μεγαλείου, της τιτάνιας προσπάθειας και της πολεμικής αρετής ενός μικρού, αδικημένου και περιφρονημένου κράτους από τους ισχυρούς της γης. Ήταν ο σκοπός ενός λαού, που γνώριζε ότι η ζωή χωρίς ελευθερία, χωρίς πατρίδα, τιμή και σεβασμό στο πανένδοξο παρελθόν και τα ιδανικά της φυλής, δεν ανταποκρίνεται στα πιστεύω του, δεν ταυτίζεται με το όραμά του.

Σε μια στιγμή που οι λαοί της γης και ανάμεσά τους κάποιοι δυνατοί και περιώνυμοι, παραδίνονταν πανικόβλητοι, βορά  στο χιτλερικό Μινώταυρο, η μικρή Ελλάδα είχε την τόλμη να υψώσει το ανάστημά της και να προτάξει περήφανα τα στήθη της. Και με τη σθεναρή τους αντίσταση οι Έλληνες και με τη θρυλική τους εξόρμηση δίδαξαν τον κόσμο πως δεν αξίζουν τίποτε τα σύνεργα της καταστροφής μπρός στο μεγάλο όπλο που λέγεται ψυχή.

Πως η δύναμη δεν βρίσκεται στον αριθμό, μα στην ποιότητα, ας θυμηθούμε και τους προγόνους μας, «ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ», εμψύχωσε την αποθαρρημένη ως τότε Ευρώπη, της εμφύσησε το πνεύμα της σθεναράς αντίστασης στη βία και με το λαμπρό της παράδειγμα και με το αίμα των παιδιών της η Ελλάδα αντέστρεψε την πορεία της ιστορίας.

Ήταν το όραμα εκείνο η κινητήριος δύναμη που όπλισε την ψυχή του Έλληνα φαντάρου, χαλύβδωσε την πίστη του, όρθωσε το ανάστημά του, τον ανύψωσε ήρωα ακαταμάχητο και μετέτρεψε τη μάχη σε πανηγύρι και το θάνατο σε τραγούδι.

Με το ίδιο όραμα ένας ολόκληρος λαός, ο Έλληνικός, πληγωμένος, ματωμένος, ακροτηριασμένος, στάθηκε μπροστά στην υπέρτατη βία, στην ομαδική σφαγή των αμάχων, στα ολοκαυτώματα της γης του. Στάθηκε όμως όρθιος, συνεχίζοντας το θαύμα μέσα από τα ερείπια, τα ορφανεμένα σπίτια, τους ομαδικούς τάφους, πάνω από τα υγρά μνήματα των γενναίων στο βυθό της Μεσογείου.

Όλοι οι ελεύθεροι λαοί της γης χαιρετίζουν χαρμόσυνα το απίστευτο γεγονός. Ο κόσμος μένει εκστατικός, γιατί μέσα στην αποπνικτική σύγχυση των ιδανικών, μέσα στη μαύρη ηττοπάθεια και το φόβο ή πάλι και τον ταπεινό υπολογισμό που είχαν κυριεύσει τις ψυχές ηγετών και λαών έβλεπαν όλοι να ξεπηδά από αυτή τη μικρή και φτωχή χώρα το θαύμα που έφερνε την αναγγένηση σε ψυχές και συνειδήσεις.

Τις σκοτεινές εκείνες μέρες τις βάραινε η ήττα της Ευρώπης, και φάνηκε κάποιο ελπιδοφόρο φως, ακούστηκε μια παρήγορη και ρωμαλέα φωνή που τολμούσε να φωνάξει, σταματείστε, στους θρασείς επιδρομείς και να δώσει στην απογοητευμένη Ευρώπη μάθημα και παράδειγμα αξιοπρέπειας και να διδάξει ότι υπάρχει χρέος και καθήκον και αίσθημα τιμής και αυτό στέκεται πάνω απ’ όλα.

Η πορεία αυτής της υπέροχης ανάτασης δεν υπήρξε εξ ίσου ευτυχής και επιτυχής γιατί η εισβολή του δευτέρου των συμβαλλομένων, υπέκυψε αφού έδωσε και το τελευταίο απόθεμα ανθρώπινης αντοχής. Όπως και νάναι τα γεγονότα ακολούθησαν αντίστροφη πορεία. Από την εκτυφλωτική λάμψη του έπους των Ηπειρώτικων βουνών, ο Ελληνικός λαός πέρασε στο πυκνό σκοτάδι της κατοχής και πέρασε πολλά όπως αναφέρω πιο πάνω.

Ο Ελληνικός λαός δεν άξιζε και δεν την αποδέχτηκε αυτή την ήττα. Έτσι γράφτηκε το έπος της εθνικής αντίστασης που ξαπλώθηκε στα βουνά, στις πολιτείες, στις θάλασσες, στους ωκεανούς και στις ερήμους. Είναι περιττό να αναφέρω ότι η μακροχρόνια αντίσταση απαίτησε ακόμη βαρύτερες θυσίες.

Κι όμως οι υπεράνθρωπες αυτές προσπάθειες και θυσίες δεν εκτιμήθηκαν από τους ισχυρούς της γης όσο έπρεπε και έμεινε η Ελλάδα αβοήθητη για να γιατρέψει τις πληγές μιας πολύχρονης δοκιμασίας και το μεγάλο γεγονός της νίκης του 40-41 δεν είχε την απήχηση που έπρεπε να έχει στις ψυχές των δημιουργών. Όμως όποιος μελέτησε την ιστορία αυτού του τόπου και γνώρισε τις τύχες αυτού του λαού μπορεί να τα εξηγήσει όλα.

Και επειδή δεν θέλω να μακρυγορήσω και να ξεδιπλώσω την τρισχιλιόχρονη του έθνους μας ιστορία θα σημαδέψω τα γνωρίσματα της Ελληνικής φυλής. Πρώτο χαρακτηριστικό του Έλληνα η μεγάλη αγάπη για την ελευθερία, στο βωμό της καμιά θυσία δεν λογαριάζεται υπερβολική. Αίσθημα τιμής, η εθνική και η ατομική φιλοτιμία. Η αίσθηση του καλού και η δύναμη της φαντασίας. Οι Έλληνες από τα παλιά χρόνια παρουσίασαν δαιμόνια φαντασίας και επινοητικότητας, με αυτά άνοιξαν καινούριους δρόμους στα γράμματα, στις επιστήμες και στις τέχνες.

Στο όνομα της λαμπρής μας ιστορίας πρέπει να φυλάξουμε  άσβεστη τη φλόγα των αρετών που ανέφερα πιο πάνω και να τη μεταδώσουμε στις νεότερες γενιές.Πρέπει η καινούρια γενιά τόσο της ομογένειας όσο και της Ελλάδας να γίνουν πρωτοπόροι και να μην αρκούνται στο να λενε είμαστε απόγονοι ενδόξων προγόνων αλλά να προσπαθούν να γίνουν όμοιοι ή καλύτεροι. Κι ας επαναλάβουν τα λόγια της νεολαίας των αρχαίων Σπαρτιατών «Άμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες». Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι.

Αλλά πέρα από αυτά το έπος του ’40 αντέχει σαν θεώρηση πλατύτερη και ανθρώπινη. Το «ΟΧΙ» του Ελληνικού λαού έδειξε την ακαταμάχητη δύναμη που κρύβει το δίκιο όταν τούτο γίνεται βιώση και αγώνισμα ανθρώπων οπλισμένων με ευψυχία και πίστη, και η Ελλάδα πάλι ορθώθηκε και κλήθηκε να συνεχίσει την ηρωική της διαδρομή μέσα στο χρόνο και την ιστορία, δάσκαλος των μεγάλων αρετών και των ευγενών ιδανικών όσες και όσα τιμούν το γένος των ανθρώπων.

Σήμερα το όραμα για ελευθερία και προκοπή στη δύσκολη καμπή που βρίσκεται η γενέτειρα λόγω των απάνθρωπων προκλήσεων της γείτονος χώρας, ας σταθούν οι ιθύνοντες στο ύψος των περιστάσεων για να συνδράμουν ετούτον τον τόπο χωρίς πολιτική ιδεολογία και σκοπιμότητα, να αποφευχθούν επώδυνες καταστάσεις για να συνεχίσει την ανοδική του πορεία και με τη συμμετοχή της Ευρώπης να διαφυλαχτεί ακέραια η μικρή αυτή χώρα προς δόξαν της Δημοκρατίας, των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Επιστημών.

• Ο Δρ. Γεώργιος Μελικόκης είναι παιδαγωγός, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελλήνων Εκπαιδευτικών Αμερικής και συνάμα μέλος του νεοσύστατου Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου.

-Advertisement-