ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο ιερός ναός της Αγίας Μαρκέλλας στο Wantagh του Λονγκ Αϊλαντ το μεσημέρι της Παρασκευής, 6 Σεπτεμβρίου 2019,  είχε γεμίσει από μαυροφορεμένους ομογενείς οι οποίοι άναβαν αμίλητοι τα κεράκια, προσκυνούσαν τις εικόνες και προσεύχονταν ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του Γεωργίου Λιου που έσβησε στη Χίο λόγω έλλειψης οξυγόνου. 

Μαζί τους και οι ιερατικοί προϊστάμενοι της κοινότητας της Αγίας Μαρκέλλας και της Αγίας Τριάδας στο Χίξβιλ, π. Γεώργιος Κολιός και π. Θεοφάνης Παπαντώνης, αντίστοιχα.

Μόλις έφτασε η οικογένεια και η σορός παρατάχτηκαν στις δύο πλευρές της εισόδου με τα μάτια βουρκωμένα. Ακόμη και ο συνοφρυωμένος ουρανός δεν άντεξε και με τις  πρώτες στάλες της βροχής ήρθε να υπενθυμίσει ότι όλοι πενθούν για τον άδικο, πρόωρο και τραγικό θάνατο του Γεωργίου Λιου.

Αριστερά ο ιδιοκτήτης του Γραφείου Τελετών Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος και δεξιά οι ιερείς ενώ συλλυπούνται την οικογένεια. Φωτογραφία: Αναμνήσεις / Δημήτρης Τσάκας.

Ο ιερατικός προϊστάμενος της Αγίας Μαρκέλλας, π. Γεώργιος Κολιός, μετά το πέρας της νεκρώσιμης ακολουθίας προσευχήθηκε υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Γεωργίου Λιου και υπέρ υγείας της χαροκαμένης οικογένειάς του και όλων των συγγενών και φίλων.

«Όλοι βιώνουμε μια ανείπωτη στενοχώρια», επεσήμανε ο π. Γεώργιος, υπενθυμίζοντας ότι από την πρώτη στιγμή που πληροφορήθηκε για τον τραγικό του θάνατο προσπαθεί να βρει λόγια παρηγοριάς, αλλά το λεξιλόγιο είναι φτωχό.

«Ο αείμνηστος ήταν ένα από τα αξιαγάπητα μέλη της κοινότητάς μας. Εργάστηκε σκληρά όλη του τη ζωή και αξιώθηκε να αποκτήσει μια υπέροχη οικογένεια και να χαρίσει στα παιδιά και στα εγγόνια του τη δυνατότητα να σπουδάσουν και να έχουν μια καλύτερη ζωή. Πρόσφατα αποφάσισε να ξεκουραστεί και μετά από δέκα τρία χρόνια πήγε στο χωριό του της Τρύπες χωρίς ποτέ του να φανταστεί ότι ήταν η τελευταία φορά που θα έβλεπε το χωριό, την οικογένειά του, τους συγγενείς και τους φίλους», επεσήμανε ο π. Γεώργιος.

Αριστερά η χαροκαμμένη σύζυγος με τα παιδιά και τα εγγόνια. Φωτογραφία: Αναμνήσεις / Δημήτρης Τσάκας.

«Ο εκλιπών ήταν εξαίρετος άνθρωπος. Η θλίψη είναι μεγάλη και ο πόνος δυσβάστακτος και πρέπει να αφήσουμε τον πόνο να εκδηλωθεί», συμπλήρωσε και κάλεσε τους παρισταμένους να προσκυνήσουν τη σορό του.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν οι ζωγραφιές των εγγονιών του τι οποίες πήρε μαζί του για το αιώνιο ταξίδι.

Στη Χίο

Το βράδυ της Πέμπτης, 5 Σεπτεμβρίου 2019, την ώρα οι ομογενείς συμμετείχαν στο ιερό προσκύνημα στο Γραφείο Τελετών «Clair S. Bartholomew & Sons Funeral Home» οι συγγενείς του και άλλοι συγχωριανοί συγκεντρώθηκαν στο καφενείο του χωριού, όπου το βράδυ του Σαββάτου 24 Αυγούστου 2019 ο Γεώργιος Λιος αισθάνθηκε αδιαθεσία και μετά από λίγες ώρες άφησε την τελευταία του πνοή. Ήπιαν τον πικρό καφέ, όπως η παράδοση επιτάσσει, ενώ ο εκτελεστικός γραμματέας της Χιακής Ομοσπονδίας και συνάμα ανιψιός του εκλιπόντα διάβασε τα ρεπορτάζ των «Αναμνήσεων» και τα μάτια τους βούρκωσαν και οι λυγμοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλο.

Οι συγγενείς του Γεωργίου Λιου συγγεντρώθηκαν στο καφενείο του χωριού για να τιμήσουν τη μνήμη του.

Ο Γεώργιος Λιος, όπως έγραψαν οι «Αναμνήσεις» άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ του Σαββάτου 24 Αυγούστου 2019 καθ’ οδών από το Αγροτικό Ιατρείο της Παρπαριάς, προς το Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Βολισσού και όταν το ασθενοφόρο έφτασε στο ιατρείο ήταν πλέον αργά.

Ο αείμνηστος γεννήθηκε προ 79 ετών στις Τρύπες της Χίου. Οι αείμνηστοι γονείς του Μιχάλης και Κυριακούλα Λιος έφεραν στον κόσμο τρία αγόρια, τον Γεώργιο, τον Στέλιο και τον Γιάννη (που απεβίωσε προ ενός έτους) και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.

Ο Γεώργιος Λιος χόρεψε τον χορό του Ησαϊα με την Γεωργία το γένος Κανέρη και έφεραν στον κόσμο δύο παιδιά τον Μιχάλη που γεννήθηκε στην Χίο και τη Σοφία που γεννήθηκε στην Αμερική.

Το ζεύγος ήρθε στην Αμερική το 1974 και κατάφερε να ζήσει στο ακέραιο το αμερικάνικο όνειρο. Ο αείμνηστος εργάστηκε στα εστιατόρια και με την πάροδο του χρόνου απέκτησε τη δική του καντίνα και τις δικές του επιχειρήσεις.

Ο Γεώργιος και η Γεωργία γαλούχησαν τα παιδιά τους με τις καλύτερες αρετές και την αγάπη για την ομογένεια. Η οικογένειά τους συνδέθηκε με την κοινότητα της Αγίας Μαρκέλλας και με τον Σύλλογο Τρυπουσίων Χίου «Άγιος Συμεών».

Ο Μιχάλης είχε διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Τρυπουσίων Χίου.

-Advertisement-

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.