Η οικογένεια Κουμάνταρου έχει τις ρίζες της στο χωριό Βαμβακού Λακωνίας και άρχισε τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της, το 1905, με την ίδρυση της Αλευροβιομηχανίας “Ευρώτας” στον Πειραιά, όμως στα επόμενα χρόνια μεγαλούργησε στη ναυτιλία και ανέδειξε σημαντικούς εφοπλιστές όπως, τον Γιάννη Στ. Κουμάνταρο, τον Γιώργο Ι. Κουμάνταρο, την Ντόλυ Γουλανδρή, σύζυγο του Νίκου Π. Γουλανδρή και τον Σταύρο Νιάρχο.
Σήμερα την ναυτιλιακή επιχείρηση διευθύνει ο Γιάννης Γ. Κουμάνταρος, ο οποίος γεννήθηκε το 1961, που ανήκει στην τέταρτη γενιά και νυμφεύθηκε την Έλενα Φιλίππου, την κόρη του Κυριάκου Φιλίππου.
Η εταιρεία Atlantic Bulk Carriers Management Ltd, παρέλαβε πριν λίγες ημέρες το τέταρτο νεότευκτο πλοίο της τελευταίας παραγγελίας. Το πλοίο είναι μεταφοράς ξηρού φορτίου κατηγορίας Ultramax «Desert Faith» και ναυπηγήθηκε στο ιαπωνικό ναυπηγείο Imabari. Το πλοίο είναι χωρητικότητας 63.675 dwt, μήκους 195,40 μέτρων και ύψωσε την ελληνική σημαία. Ο στόλος της Atlantic αποτελείται από 19 bulk carriers, 7 Ultramaxes και 12 Supramaxes και το νεότευκτο, που πρόσφατα παρελήφθη.
Η Atlantic Bulk Carriers Management Ltd είναι μια εταιρεία των Νήσων Μάρσαλ με γραφεία στον Πειραιά, η οποία διαχειρίζεται πλοία μεταφοράς χύδην φορτίου Handymax, Supermax και Panamax.
Η εταιρεία έχει ισχυρή παρουσία στη διεθνή ναυτιλία με μακρά εμπειρία παρέχοντας ασφαλή και αξιόπιστες μεταφορές δια θαλάσσης. Η επιτυχία της οφείλεται στο άριστα εκπαιδευμένο και αφοσιωμένο προσωπικό της και στον σύγχρονο στόλο που λειτουργεί.
Επιπλέον, η ABCML εκτιμάται ιδιαίτερα για την προστασία του περιβάλλοντος. Εφαρμόζει πολιτική μηδενικής ανοχής για την περιβαλλοντική ρύπανση, ενώ οι περιβαλλοντικές διαδικασίες και ο εξοπλισμός της υπερβαίνουν τις κανονιστικές απαιτήσεις για τα φορτηγά χύδην φορτίου. Η ABCML, με τη μακρά, σταθερή ιστορία και την άψογη φήμη της, θεωρείται μια από τις κορυφαίες ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες.
Ο Γεώργιος Ι. Κουμάνταρος
Ο Γεώργιος Κουμάνταρος γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1922 στο Λονδίνο και πέθανε στις 17 Οκτωβρίου 2016 και ανήκε στην τρίτη γενιά της οικογένειας.
Ο Γιώργος, μαζί με την οικογένεια του μετακόμισε στην Αργεντινή πριν την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ασχολήθηκε με το εμπόριο σιτηρών.
Το 1947 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Νέα Υόρκη και ίδρυσε την εταιρία Southern Star Shipping Co., Inc. η οποία δραστηριοποιήθηκε στη διαχείριση φορτηγών πλοίων και δεξαμενοπλοίων.
Αγόρασαν δύο πλοία Liberties, τα οποία ονόμασαν “Παναγιώτης Κουμάνταρος” και “Σταύρος Κουμάνταρος”.
Το 1956 προχώρησε στη ναυπήγηση δύο φορτηγών πλοίων, χωρητικότητας 15.000 τόνων σε Ιαπωνικά Ναυπηγεία.
Ο Γιώργος Κουμάνταρος νυμφεύθηκε την Σόφη Γιάνναγα, κόρη του Κασιώτη εφοπλιστή Γιώργου Γιάνναγα.
Το 1960 η οικογένεια δημιούργησε μια αλευροβιομηχανία στη Νιγηρία, που κάποια εποχή απασχολούσε 12.000 υπαλλήλους.
Το 1970 η οικογένεια διέθετε έξι πλοία, τέσσερα φορτηγά και δύο δεξαμενόπλοια, συνολικής χωρητικότητας 125. 000 τόνων. Στην ίδια περίοδο ιδρύθηκε η ναυτιλιακή εταιρεία Westwind Shipping Corporation.
To 1975 η εταιρεία διαχειρίζονταν οκτώ πλοία που η χωρητικότητα τους ήταν 214.054 τόνους.
Το 1980 ιδρύθηκε η ναυτιλιακή εταιρεία με το όνομα Westwind Africa Line Limited σχεδίασε και υλοποίησε ένα πρόγραμμα ναυπήγησης δώδεκα Bulk Carriers και τέσσερα Tanker και συγκροτήθηκε ένας στόλος με είκοσι πλοία, συνολικής χωρητικότητας 900.000 τόνων.
Το 1980, δημιούργησε στην περιοχή της Πάτρας δύο εργοστάσια, μία Ζυθοποιία και μία κηροποιία. Η Ζυθοποιία, άρχισε την παραγωγή της γερμανικής μπύρας Λεβενμπρόι. Σε αυτό το εγχείρημα επένδυσε 15 δισ. δραχμές, αλλά δεν είχε ευτυχή κατάληξη.
Το 1995 ιδρύθηκε η Atlantic Bulk Carriers Limited η οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα την οικογενειακή ναυτιλιακή παράδοση.
Ο ιστιοπλόος Γιώργος Κουμάνταρος
Το 1996, ο Γιώργος Κουμάνταρος κατέκτησε το Newport Bermuda Trophy, έχοντας έρθει πρώτος σε όλες τις κατηγορίες του ιστιοπλοϊκού αγώνα και πραγματοποίησε ένα όνειρο ζωής. Το 2018, μετά τον θάνατο του συμπεριελήφθη στο Αμερικανικό National Sailing Hall of Fame.
Ο Γιώργος Κουμάνταρος ήταν ένας δεινός ιστιοπλόος με υψηλά κίνητρα. Αφού εντάχθηκε στο New York Yacht Club σε ηλικία 33 ετών το 1955, θα κατασκευάσει και θα αρχίσει ταξίδια με πέντε γιοτ, δύο που ονομάζονταν Baccara και τρία με το όνομα Boomerang. Μία από τις μεγαλύτερες νίκες του ήταν η κατάρριψη του ρεκόρ διαδρομής κατά – πέντε ώρες – στον αγώνα των Βερμούδων το 1996. Επιδίωκε αυτή τη νίκη για 40 χρόνια. Ο συγγραφέας John Rousmaniere ανέφερε ότι κατά την απονομή του βραβείου μετά τον αγώνα, ο Γιώργος Κουμάνταρος είπε στο συγκεντρωμένο κοινό: «Ήμασταν σαν τον Ιάσονα που κυνηγά το Χρυσόμαλλο Δέρας».
Ο Γιώργος Κουμάνταρος είχε ένα πιστό πλήρωμα που έτρεχαν όλοι μαζί για πολλά χρόνια. Ο Τζεφ Νόιμπερθ που οργάνωσε μια σειρά από αυτές τις εγχώριες και διεθνείς εκστρατείες υποστηρίζει: «Ο Τζορτζ ήταν εξαιρετικός πλοηγός. Πάντα φρόντιζε να περνούσε χρόνο μιλώντας με κάθε μέλος του πληρώματος σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Πάντα ήθελε να ξέρει τι συνέβαινε στη ζωή της ομάδας του. Ένα από τα μεγαλύτερα δυνατά σημεία του Cou (όπως τον αποκαλούσε το πλήρωμα) ήταν η σχολαστική προετοιμασία του». Άλλα μέλη του μακροχρόνιου συνεργείου του ήταν οι Bob Hale, Paul Cayard, Gary Weisman, LJ Edgcomb, John Fisher και Tom Whidden.
Το Boomerang, κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Maxi Yacht και το Fastnet Race. Στους Maxi Worlds του 1985, το Boomerang και το Matador του Bill Koch είχαν κερδίσει από τρεις αγώνες. Η Matador προηγήθηκε στο τελευταίο σημείο στροφής στον έβδομο αγώνα όταν έσπασε ο ιστός της. Το Boomerang συνέχισε και κέρδισε. Σε εκείνη την απονομή του βραβείου, ο Γιώργος Κουμαντάρος ήταν ευγενής, «Ήμασταν πολύ χαρούμενοι που κερδίσαμε, αλλά θα υπάρχει πάντα μια ερώτηση στο μυαλό μας: Ποιο είναι το καλύτερο σκάφος;»
Ο Γιώργος Κουμάνταρος γεννήθηκε στο Λονδίνο και σπούδασε στην Αθήνα. Το 1941 ο πατέρας του πήρε τον 19χρονο Γιώργο και την υπόλοιπη οικογένεια στην Αργεντινή. Ο Κουμάνταρος μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε ναυτιλιακή εταιρεία το 1947, όταν ήταν μόλις 25 ετών. Η εταιρεία Southern Star Shipping Company είχε τεράστια επιτυχία και συνέχισε ως σημαντικός μεταφορέας φορτίου μέχρι σήμερα. Ο Κουμάνταρος και η σύζυγός του, Σόφη, απέκτησαν τέσσερα παιδιά και 14 εγγόνια και δισέγγονα. Ο γιος του, Γιάννης, είναι επίσης παθιασμένος ναυτικός.
Εκτός από τη μακρόχρονη καριέρα του στους επιτυχημένους αγώνες, ο Κουμάνταρος ήταν γενναιόδωρος υποστηρικτής πολλών ιστιοπλοϊκών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένου του Ολυμπιακού προγράμματος των ΗΠΑ, πολλών εκστρατειών του America’s Cup, ιστιοπλοΐας νεανίδων, της ανάπτυξης κανόνων αξιολόγησης και της ασφάλειας ανοικτής θαλάσσης. Η κληρονομιά του που κοσμεί τους ωκεανούς και βοηθά πολλούς άλλους θα διαρκέσει για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Ο Γιώργος Κουμάνταρος, όταν κέρδισε τον αγώνα των Βερμούδων το 1996 στην 23η προσπάθειά του σε ηλικία 72 ετών και είπε το αμίμητο:
“Ήμασταν σαν τον Ιάσονα που κυνηγά το Χρυσόμαλλο Δέρας… Θα ήθελα να δώσω σε όλους όσους πλέουν για το Lighthouse Trophy μερικές συμβουλές: μην απελπίζεστε, συνεχίστε να προσπαθείτε και αν δεν το κερδίσετε μέχρι τα 75 σας, αποσυρθείτε.”
Ο Γιώργος και η Ντόλυ: αναφορά στον πατέρα τους Γιάννη Κουμάνταρο
Με μια εκ βαθέων αυτοβιογραφική διάθεση, ο Γιώργος Ι. Κουμάνταρος και η Ντόλυ Γουλανδρή, σύζυγος του Νίκου Π. Γουλανδρή, έγραψαν για τον πατέρα τους:
“Ο πατέρας μας Γιάννης Κουμάνταρος ήταν γιός του Σταύρου και της Αικατερίνης Κουμάνταρου από το χωριό Βουτιάνοι κοντά στη Σπάρτη, ο ίδιος όμως γεννήθηκε στο χωριό Βαμβακού στις 10 Αυγούστου του 1893. Ήταν ο νεώτερος ανάμεσα σε πέντε αδέρφια και μία αδελφή, την Ευγενία Κουμάνταρου-Νιάρχου.
Οι Κουμάνταροι ήταν παλιά οικογένεια των Βουτιάνων με κτηματική κυρίως περιουσία.
Το 1912 εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά και τα μεγαλύτερα αδέρφια του Γιάννη, ο Θόδωρος, ο Νίκος και ο Πάνος ίδρυσαν μαζί με το θείο τους Παναγιωτάκη τους Κυλινδρόμυλους Ευρώτα. Την ίδια εποχή ο Γιάννης αποφοιτούσε από την Δραγάτσειο Σχολή και αργότερα από την Εμπορική Σχολή του Παναγιωτόπουλου. Στη συνέχεια έκανε τη στρατιωτική του θητεία που διήρκησε επτά χρόνια ως λοχαγός σε μοίρα αυτοκινήτων.
Το 1920 παντρεύτηκε τη Φλώρα το γένος Νομικού που καταγόταν από τη Σαντορίνη, και κατόπιν ταξίδεψαν στο Λονδίνο όπου και γεννηθήκαμε εμείς, τα δυο τους παιδιά.
Επέστρεψε προσωρινά στην Αθήνα αλλά αναγκάστηκε να ξαναφύγει για τρία χρόνια στη Νέα Υόρκη όπου τον κρατούσαν οι δουλειές της οικογένειας. Το 1930 γύρισε στην Ελλάδα με σκοπό να εγκατασταθεί εδώ μόνιμα, αλλά το 1941 έφυγε πάλι λόγω της γερμανικής κατοχής και περιπλανήθηκε με την οικογένειά του στην Αίγυπτο και τη Ν. Αφρική, για να καταλήξει τελικά στην Αργεντινή.
Με το τέλος του πολέμου πήγε στη Νέα Υόρκη και παρέμεινε επί δεκαπέντε χρόνια ασχολούμενος με εφοπλιστικές επιχειρήσεις. Τέλος επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα όπου και έμεινε μέχρι το θάνατό του στις 4 Φεβρουαρίου 1981.”
Ντόλλυ Ν. Γουλανδρή – Γεώργιος Ι. Κουμάνταρος
Η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη Σπάρτης
Η Κουμαντάρειος Πινακοθήκη Σπάρτης, η οποία αποτελεί το πρώτο παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης εκτός Αθηνών, ιδρύθηκε το 1982 με δωρεά του νεοκλασικού κτιρίου και της συλλογής του Ιωάννη Κουμάνταρου από τα παιδιά του, Ντόλυ Γουλανδρή και Γεώργιο Κουμάνταρο.
Στο ισόγειο της Πινακοθήκης παρουσιάζεται η συλλογή του Ιωάννη Κουμάνταρου, που αποτελείται από έργα ευρωπαίων ζωγράφων με ποικίλα θέματα από τον 16ο ως τον 19ο αιώνα.
Ο πρώτος όροφος της Πινακοθήκης ανακαινίστηκε πλήρως το 2018 και δημιουργήθηκε μια νέα μόνιμη έκθεση από έργα της Εθνικής Πινακοθήκης. Σε αυτήν παρουσιάζεται ένα συνοπτικό διάγραµµα της ιστορίας της νεοελληνικής τέχνης, που σχεδιάστηκε µε γνώμονα τις κυριότερες καλλιτεχνικές τάσεις και τα σημαντικότερα θέματα που αναπτύχθηκαν από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του ελληνικού κράτους μέχρι τις µέρες µας.
Η μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει εβδομήντα δύο έργα σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών. Η θεματογραφία περιλαμβάνει ιστορική ζωγραφική, πορτρέτο, αρχαιότητα, ηθογραφία, συμβολισμό, υπαιθρισμό, προβληματισμούς γύρω από το ελληνικό φως και την ελληνικότητα, αφαιρετική και αφηρημένη τέχνη.
Πηγή: https://www.mononews.gr/
Συναρπαστικη η Ιστορια του Κουμανταρου και της Οικογενειας του που περιπλανηθηκε σε διαφορες χωρες σαν τον Οδυσσεα αλλα παρεμειναν Ελληνες και επεστρεψαν τελικα στην Ελλαδα την οποια ευεργετησαν πολλαπλως.