Γράφει ο Κώστας Βέργος * *
Στην καρδιά της μεσαιωνικής Ευρώπης, μέσα στα τείχη ενός μικρού χωριού, μεταξύ λόφων και δασών, ζούσε μια κοινότητα ανθρώπων. Η κοινότητα αυτή, όπως κάθε κοινότητα τον Μεσαίωνα, ήταν προσδεδεμένη στην πίστη και την παράδοση και κυβερνάτο από μια αυστηρή ιεραρχία. Η Εκκλησία ασκούσε έναν ισχυρό κυριαρχικό έλεγχο στις ζωές των κατοίκων.
Στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας βρισκόταν ένας άνδρας με το όνομα Γεράρδος. Χαρισματικός και ανεξάρτητος χαρακτήρας, ο Γεράρδος τόλμησε να αμφισβητήσει κάποιες δογματικές αρχές της Εκκλησίας. Γνωστός για την υψηλή νοημοσύνη του και την ευφράδεια του λόγου του, άρχισε να αμφισβητεί δημοσίως τις καθιερωμένες πεποιθήσεις και πρακτικές. Οι ερωτήσεις του προξενούσαν δυσαρέσκεια μεταξύ πολλών χωριανών. Φήμες για αιρετικές απόψεις άρχισαν να κυκλοφορούν.
Ο τοπικός ιερέας, Πατέρας Βενέδικτος, αντιμετώπιζε τον Γεράρδο με αυξανόμενη ανησυχία. Φοβούμενος ότι μια τέτοια συμπεριφορά, όπως του Γεράρδου, θα μπορούσε να οδηγήσει άλλους μακριά από την πίστη, ο Πατέρας Βενέδικτος ανέφερε την υποτιθέμενη αίρεση του Γεράρδου στις ανώτερες αρχές της Εκκλησίας. Με μια γρήγορη κίνηση, εξεδόθη τότε μια απόφαση εξοστρακισμού του Γεράρδου. Ο Γεράρδος θα εκτοπιζόταν από την Εκκλησία και θα καταδικαζόταν σε μια ζωή έξω από την προστασία της θρησκευτικής κοινότητας.
Ο εξοστρακισμός του Γεράρδου προκάλεσε σοκ στο χωριό, δημιουργώντας ένα βαθύ ρήγμα μεταξύ των κατοίκων. Κάποιοι στάθηκαν στο πλευρό της απόφασης της Εκκλησίας, φοβούμενοι τον θυμό του Θεού αν ενωθούν με τον εξοστρακισμένο άνδρα. Άλλοι, ωστόσο, ένιωσαν αλληλεγγύη προς τον Γεράρδο, αναγνωρίζοντας το θάρρος που χρειάστηκε για να αμφισβητήσει τα καθιερωμένα πρότυπα.
Για χρόνια, ο Γεράρδος έζησε στις παρυφές του χωριού, αποφεύγοντας τους πολλούς, αλλά βρίσκοντας παρηγοριά στην παρέα όσων μοιράζονταν τις ιδέες του. Συνέχισε τις διανοητικές του αναζητήσεις, συμμετέχοντας σε φιλοσοφικές συζητήσεις και δημιουργώντας μια μικρή ομάδα από οπαδούς που αναζητούσαν μια πιο ανοικτή προσέγγιση στην πίστη.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, οι άνεμοι της αλλαγής άρχισαν να πνέουν μέσα στο χωριό. Η Εκκλησία η ίδια υποβλήθηκε σε μεταρρυθμίσεις. Κάποιες από τις ιδέες, που κάποτε είχε προβάλει ο Γεράρδος, βρήκαν αποδοχή μέσα στην ευρύτερη θρησκευτική κοινότητα. Καθώς εξελισσόταν το θεολογικό τοπίο, προέκυψε μια νέα αντίληψη των πραγμάτων, και ο εξοστρακισμένος άνδρας βρήκε έναν δρόμο πίσω στην Εκκλησία.
Με μια απροσδόκητη ανατροπή της μοίρας, ο Γεράρδος κλήθηκε να συμφιλιωθεί με την Εκκλησία, με την αναγνώριση πλέον των μεταβαλλόμενων απόψεων και της αξίας της ποικιλομορφίας στη διανοητική έρευνα. Το χωριό βίωσε μια μεταμόρφωση, αποδεχόμενο έναν πιο ανοικτό και συμπεριληπτικό τρόπο προσέγγισης στην πίστη. Η ιστορία του Γεράρδου του εξοστρακισμένου και της επανασύνδεσής του με την Εκκλησία είναι μια μαρτυρία των πολυπλοκοτήτων της μεσαιωνικής ζωής, της δύναμης να αμφισβητούνται τα θεμελιώδη πρότυπα και της ικανότητας για ανάπτυξη και αλλαγή τόσο σε ατομικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο.
Όλη αυτή η προηγηθείσα αφήγηση είναι η κατά λέξη απάντηση (αγγλιστί) του ChatGPT, όταν του ζήτησα να μου γράψει μια φανταστική ιστορία αφορισμού κατά τον Μεσαίωνα. Αφορμή η καταδίκη από την τοπική Εκκλησία των δύο Κερκυραίων βουλευτών, Αλέκου και Δημήτρη. Στην επόμενη συνομιλία μου με την τεχνητή νοημοσύνη, θα ζητήσω μια ιστορία και για τον τρίτο βουλευτή, Στέφανο, αυτόν που «επέδειξε φρόνημα ορθοδόξου χριστιανού και διεφύλαξε ακέραιη τη συνείδησή του». Και μια ιστορία ακόμη για την ηχηρή σιωπή της Διοικούσας Εκκλησίας απέναντι στα κηρύγματα μίσους από πολιτικούς τε και ιεράρχες. Π.χ., να πτύομεν ή να μη πτύομεν τελικώς τους ομοφυλόφιλους του Αμβροσίου Καλαβρύτων;
ΥΓ.1: Αμβρόσιος: «Αποβράσματα της κοινωνίας σήκωσαν κεφάλι! Φτύστε τους!» Πολυπληθές ακροατήριο, μετά την καταδίκη για την ρητορική μίσους, επευφημούσε τον καταδικασθέντα. Πριν ένα χρόνο, μετά τα Τέμπη, ο ίδιος ιεράρχης μιλούσε για θεία τιμωρία αυτών που επέστρεφαν από το «αμαρτωλό» καρναβάλι.
ΥΓ.2: Ιησούς προς Φαρισαίους: «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού των Θεώ.» Που μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι ο Αθηνών και πάσης Ελλάδος παραβίασε θεία επιταγή όταν ζητούσε ονομαστική ψηφοφορία(!) από την Ελληνική Βουλή. Μπορούσε να φτιάξει την όποια λίστα ήθελε, μαύρη για τον Αλέκο και τον Δημήτρη, λευκή και στεφανωμένη για τον Στέφανο, περιοριζόμενος στα του Θεού.
ΥΓ.3: Επί των 70 παρισταμένων ιερέων και διακόνων της εν Κερκύρα συνάξεως δεν υπήρξε έστω και μια διαφορετική άποψη; Έστω και σιωπηρή; Ή όλα τα σκίασε η φοβέρα;
- Το άρθρο αρχικά δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα https://enimerosi.com/ και αναδημοσιεύεται με την συγκατάθεση του αθρογράφου.**
- Ο Κώστας Βέργος είναι Οικονομολόγος, διεθνολόγος, Ph.D.. Δίδαξε στην τεε επί 30 έτη, επί 13 διευθυντής επαλ. Συγγραφέας, ‘Γεωπολιτική των Εθνών’, Παπαζήσης, κλπ, και αρθρογράφος στον καθημερινό και ειδικό τύπο, συνεργάτης της ‘Ε’ από το 1990. Ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός, ‘Απαρχές της Jazz’, ΕΡΑ Κέρκυρας, και τα πολιτικο–πολιτισμικά ‘Περιγράμματα’, StartTV. Αλεξανδρινός, Κερκυραίος, Έλληνας, πολίτης του κόσμου. Συγγραφέας: Ντοστογιέφσκι. Φιλόσοφος: Χάνα Άρεντ. Απόφθεγμα: «Ζήσε σαν στην τελευταία σου μέρα, μάθαινε σαν να πρόκειται να ζεις αιώνια», Γκάντι.
Ο καθένας μπορεί να είναι αυτός που
επιθυμεί να είναι , φτάνει να το
κρατά για τον εαυτό του και να μην
το διαφημίζει ως παράδειγμα προς
μίμηση , γιατί ευτυχώς δεν είναι προς
μίμηση.
Οι υπηρετούντες την Εκκλησία μπορεί
να μην είναι όλοι τέλειοι, αλλά η
Εκκλησία δεν έχει τίποτα το μεπτόν
για να την κατακρίνομε, αντίθετα εάν
παραβλέψουμε τις ατέλειες και τα
λάθη κάποιων υπηρετών της, είναι
πηγή ιαματική και για το σώμα μας και
για την ψυχή μας , όταν φυσικά η
πίστης μας είναι δυνατή, αταλάντευτη
και μη αιορούμενη. Η Εκκλησία είναι η
Ελπίδα και η νοητή οδός προς την
νεκρανάσταση.
Οι μισούντες αυτήν μας σερβίρουν
διάφορα παραμυθάκια όπως τα ανωτέρω .
Τα βέλη σας σ’αυτούς που διέλυσαν ,
υπερχρέωσαν και ευτέλισαν το ένδοξον
Έθνος μας . Σ’αυτούς που εκδίωξαν
τους νέους μας , τον πλούτον και το
μέλλον της Πατρίδας μας και εισάγουν
με τις διάφορες αισχροκερδείς ΜΚΟ
φθηνό εργατικό εμπόρευμα από το
οποίο ένα μεγάλο μέρος καταντά ,
ανθελληνικό και εγκληματικό.
B”H One would expect a comparison between progressive societies and those still mired in the reaction and oppression of thought exemplified by the most ignorant-intolerant-bigoted period known as the Middle Ages. It was a time of the Catholic monopoly in Western Europe; eventually broken by a courageous but deeply flawed theologian, Martin Luther in 1517, ushering a bloody, unholy, but ultimately welcome Reformation. In turn, the freeing of the mind to follow one’s conscience had preceded the probing of secular disciplines, including art, that was part of the Renaissance, a rebirth of learning, a desire to explore, experiment, observe natural phenomena not ordained by scripture. The triad of human advances that liberal democracies engage is the legacy of the Enlightenment; the total beneficial effect that escapes today’s Christian Orthodoxy (unaware of its unorthodox irony in maintaining dogmatic obedience of its adherents)! Let’s congratulate Dr. Kostas Vergos for obliquely taking on the Athens hierarchy — presiding in the city of Athena, the goddess of wisdom — whose members unanimously prevent the taking of communion to those deputies in the Hellenic Parliament who had the vision to have Greece join 37 other nations accepting same-sex marriages! In the process, modern Hellas, still under the spell of a faith steeped in anti-Semitism, racism, xenophobia, homophobia, and generally fearful of any socio-political change, has become the only Chrisitan Orthodox polity to break the Church’s panoply. Perhaps, it’s prelude to its own reformation, arriving more than half a millennium late; but, then, the reference to “perfidious Jews” in its catechism is continuing two millennia later! Eleos. Shabbat shalom. With fraternal affection, Asher
Ο Τάφος έχει πάρα πολλές άνοιες και
ο ομαδικός τάφος είναι γι’αυτούς που
χάνουν τον δρόμο τους και πέφτουν
μέσα , όπως η αγέλη των χοίρων που έπεσε
στο γκρεμό. Το ίδιο συμβαίνει και με όλους
αυτούς που προσβάλλουν την ίδια την φύση. Η διαστροφή είναι η κάκιστη των
εξαρτήσεων.