Ο Μιχάλης Βολίκας (Michael Volikas) το βράδυ της Δευτέρας, 3ης Δεκεμβρίου 2018, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 71 ετών σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα, έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του
Η σορός του το απόγευμα της Παρασκευής, 7ης Δεκεμβρίου 2018, από τις 4.00 – 8.00 μ.μ. θα εκτεθεί για προσκύνημα στο Γραφείο Τελετών «Antonopoulos Funeral Home», 38 – 08 Ditmars Blvd, Astoria, NY, 11105.
Η νεκρώσιμη Ακολουθία θα ψαλεί το πρωί του Σαββάτου, 8 Δεκεμβρίου 2018, και ώρα 10.15 π.μ. στον ιερό ναό των Αγίων Αικατερίνης και Γεωργίου στη διεύθυνση 22-30 33 Street, Astoria, NY, 11105.
Αμέσως μετά θα λάβει χώρα ο ενταφιασμός του στο Κοιμητήριο «St. Michael’s Cemetery», στη διεύθυνση 72-02 Astoria Blvd, East Elmhurst, NY 11370.
Ο θάνατός του καταλυπεί τη σύζυγό του Πέππη Βολίκα, το γένος Παπαζήκου, τον μονάκριβο γιο του Γιάννη, τα αδέλφια Στέλλα Κοκόλη, Νίκο και Χριστίνα Βολίκα, τα γυναικαδέλφια στην Ελλάδα, τα ανίψια, Δρ. Σπύρο και Δρ. Ροδαμάνθο Κοκόλη, Δημήτρη, Γιάννη και Κατερίνα Βολίκα, Αγάπη και Γιώργο Καραπιστόλη, Ζήκο Τσόκα, τους κουμπάρους Δρ. Ηλία Γριβογιάννη, Βασίλη και Μαριάνα Βορδώνη, τους αναδεξιμιούς Δρ. Αναστασία Γριβογιάννη και Μανώλη Βορδώνη, τα ανίψια στην Ελλάδα, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους εδώ και στην Ελλάδα.
Ο Μιχάλης Βολίκας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μπατσί της Άνδρου. Οι αείμνηστοι γονείς του Ιωάννης Βολίκας και Αγάπη το γένος Κατσιώτη έφεραν στον κόσμο τέσσερα παιδιά, τη Στέλλα, το Μιχάλη, το Νίκο και την αείμνηστη Άννα και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Ο πατέρας του ήταν μετανάστης στην Αμερική και με τη σκληρή εργασία κατάφερε να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του στο Μπατσί της Ανδρου και με την πάροδο του χρόνους τους έφερε κοντά του.
Ο Μιχάλης ήρθε το 1969 και ασχολήθηκε με το κόσμημα. Αρχικά ως σχεδιαστής κοσμημάτων και αργότερα ως επιχειρηματίας. Για δύο και πλέον δεκαετίες διατηρούσε το κοσμηματοπωλείο «Continental Jewelry» στη συμβολή της 29ης Οδού και της 23ης Λεωφόρου στην ελληνοκρατούμενη Αστόρια. Πρόκειται για ένα από εμβληματικά καταστήματα του Ντίτμαρς, το οποίο αποτελούσε προορισμό όχι μόνο για τους λάτρες του κοσμήματος, αλλά και για τους λάτρες του πολιτισμού μας. Η ευρυμάθεια του Μιχάλη αποτελούσε πόλο έλξης για τους λάτρες της ελληνικής παιδείας και οι φιλολογικές και πολιτικές συζητήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη.
Ο αείμνηστος επέμενε Ελληνικά, συμμετείχε στις εκδηλώσεις των Συλλόγων των Ανδρίων της Νέας Υόρκης και έχει διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Ανδρίων «Αγιος Φίλιππος» και της Παγκυκλαδικής Ομοσπονδίας. Ταυτόχρονα ήταν ένας από τους εμβληματικούς συμβούλους της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης και επανεκλεγόταν πάντα και με διαφορά.
Είχε διατελέσει πρόεδρος της Πολιτιστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας και επί δικής του προεδρίας καθιερώθηκαν οι Ελληνικές Βραδιές στην Πλατεία Αθηνών. Καταλυτικό ρόλο στην καθιέρωση και εδραίωση των έχει παίξει και η φιλία του αειμνήστου με τον ιδρυτή και πρωτεργάτη της Πλατείας Αθηνών, τον αείμνηστο Ντένη Συντήλα.
Ο Μιχάλης ήταν νυμφευμένος με την εκπαιδευτικό Πέππη Βολίκα που αφιέρωσε όλη της τη ζωή στη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού στο Ημερήσιο Σχολείο «Βασίλειος Σπυρόπουλος» και στο Απογευματινό Σχολείο «Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη» της κοινότητας του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ.
Η Πέππη γεννήθηκε στο Σούλι και ήταν κόρη των αειμνήστων Αθανάσιου και Βαϊτσας Παπαζήκου. Το 1969 γνωρίστηκε με το Μιχάλη Βολίκα και το 1972 ήρθε στη Νέα Υόρκη, αφ ενός μεν να βρεθεί πλάι στον εκλεκτό της, αφ ετέρου δε να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο St. John’s University.
Το Φεβρουάριο του 1974 χόρεψαν το Χορό του Ησαϊα στο ναό των Αγίων Αικατερίνης και Γεωργίου στην Αστόρια. Το ζεύγος έφερε στον κόσμο έναν γιο τον Ιωάννη, τον γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας και του παρείχαν τη δυνατότητα να αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU) και να ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Κλινική Ψυχολογία.
Ο αείμνηστος διακρινόταν για την οξυδέρκειά του και για την ευρυμάθειά του. Ακόμη και φιλόλογοι τον αποκαλούσαν «δάσκαλο». Εξ άλλου χωρίς την ένθερμη υποστήριξή του η Πέππη θα ήταν αδύνατο να υπηρετήσει για μισό περίπου αιώνα την ελληνική παιδεία.
H οικογένεια καλεί τους συγγενείς και φίλους όπως αντί ανθέων προσφέρουν δωρεά στη μνήμη του στο Ταμείο Υποτροφιών του Ημερήσιου Σχολείου «Βασίλειος Σπυρόπουλος» της κοινότητας του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ (William Spyropoulos Scholarship Fund, 4315 196th St, Flushing, NY 11358).
 τη Δευτέρα, 3ης Δεκεμβρίου 2018, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 71 ετών σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης,){kind=link}