ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο πρώην πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου των Αρκάδων Νέας Υόρκης «Γέρος του Μωριά» και συνάμα πρώην πρόεδρος της κοινότητας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Τζάκσον Χάιτς, Νικόλαος Οικονόμου (Nick Economou) δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας.
Το πρωί της Δευτέρας, 14 Οκτωβρίου 2019, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 95 ετών έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του.
Η σορός του το απόγευμα της Τετάρτης, 16 Οκτωβρίου 2019, από τις 4.00 – 9.00 μ.μ. θα εκτεθεί για προσκύνημα στο Γραφείο Τελετών «Antonopoulos Funeral Home» στη διεύθυνση 38-08 Ditmars Blvd, Astoria NY 11105.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί το πρωί της Πέμπτης, 17 Οκτωβρίου 2019 και ώρα 10.00 π.μ. στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στη διεύθυνση 37-57 72nd Street, Jackson Heights, NY11372.
Αμέσως μετά θα λάβει χώρα ο ενταφιασμός του στο Κοιμητήριο «Maple Grove Cemetery» στη διεύθυνση 83-15 Kew Gardens Road, Kew Gardens,N. Y., 11415.
Ο θάνατός του καταλυπεί τη σύζυγό του Νίτσα (Φωτεινή), τον μονάκριβο γιο τους Κωσταντίνο (Gus), τα αδέλφια, τα ανίψια και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους εδώ και στην Ελλάδα.
Ο αείμνηστος γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1924 στο Θεόκτιστο της Γορτυνίας, όπου και μεγάλωσε. Οι αείμνηστοι γονείς του Κωνσταντίνος και Ευαγγελία έφεραν στον κόσμο επτά παιδιά, τον Νικόλαο, τον Τρίφωνα, τον Παναγιώτη, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο, τον Ανδρέα και την Ελένη και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Η αγάπη του Νικολάου για τη γνώση και η ευφυία του τον οδήγησαν στη Σιβιτανίδειο Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων στην Αθήνα, από όπου αποφοίτησε με το πτυχίο του μηχανουργού.
Στις 2 Ιουλίου 1956 ήρθε για μια καλύτερη τύχη στη Νέα Υόρκη. Το πτυχίο του εξασφάλισε μια καλά αμειβόμενη θέση εργασίας στην ELANEF, η οποία παρήγαγε εξαρτήματα για την αεροναυπηγική. Η εταιρεία άνηκε σε ομογενείς και εργάζονταν πάρα πολλοί ομογενείς.
Τέσσερα περίπου χρόνια μετά επέστρεψε στη γενέτειρα και στις 26 Ιουλίου 1961 χόρεψε τον Χορό του Ησαϊα με την Φωτεινή, την μονάκριβη κόρη του Βασίλη και της Ειρήνης Μαντάρη και τήρησαν όσο ελάχιστοι τον όρκο της αιώνιας αγάπης.
Μετά το γάμο επέστρεψαν στην Αμερική και στις 7 Νοεμβρίου 1966 έφεραν στον κόσμο τον μονάκριβο γιο τους Κωνσταντίνο. Όπως η πλειοψηφία των ομογενών επένδυσαν στην παιδεία του γιου τους και ο Κωνσταντίνος σπούδασε πληροφορική (computer science).
Η αγάπη του Νικολάου για τον τόπο του έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ενασχόλησή του με τα κοινά. Από τις πρώτες ημέρες συνδέθηκε με την πλησιέστερη κοινότητα και συγκεκριμένα με την κοινότητα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Τζάκσον Χάιτς, την οποία υπηρέτησε με πάθος και αφοσίωση με την ιδιότητα του μέλους, στους στελέχους, του ταμία και του προέδρου της.
Παράλληλα ασχολήθηκε και με τον Σύλλογο Αρκάδων «Γέρος του Μωριά» και την Παναρκαδική Ομοσπονδία Αμερικής και Καναδά.
Έχει διατελέσει σύμβουλος και ταμίας, ενώ τον Ιανουάριο του 2010 ανέλαβε την προεδρία του Συλλόγου Αρκάδων «Γέρος του Μωριά». Επανεκλέχτηκε το 2011 και εξάντλησε το μάξιμουμ της θητείας που προβλέπει το Καταστατικό του Συλλόγου.
Ανεκτίμητη είναι και η προσφορά του στην Παναρκαδική Ομοσπονδία Αμερικής, καθώς έχει διατελέσει κυβερνήτης της Ανατολικής Περιφέρειας.
Η κοινωνική του προσφορά επεκτείνεται και στην κοινότητα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μάτιτακ, όπου έχει διατελέσει σύμβουλος και ταμίας.
Ο αείμνηστος ήταν ενάρετος, συνετός και στοργικός σύζυγος, πατέρας, αδελφός, θείος και συγγενής.
Ο πρόεδρος και ο β’ αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αρκάδων «Γέρος του Μωριά» Χρήστος Βουρνάς και Δημήτρης Φίλιος, αντίστοιχα, κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας με τις «Αναμνήσεις» εξέφρασαν τη θλίψη τους για τον θάνατο του Νικολάου Οικονόμου και τόνισαν ότι το Διοικητικό Συμβούλιο στο άκουσμα του θανάτου εξέδωσε ψήφισμα και ότι θα παραστεί στην κηδεία του.
Ο εκλιπών, όπως επεσήμαναν, ήταν εργασιομανής, γενναιόδωρος, μεγαλόψυχος και φιλάνθρωπος. Ήταν επίσης γενναίος, ευπατρίδης και προσέφερε τη δική του συμβολή στους αγώνες της ομογένειας για τα εθνικά μας θέματα.
Οι Αναμνήσεις εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στην οικογένειά του και κατ΄ επέκταση στους συγγενείς.
