«Υπάρχει μια ιστορία πίσω από κάθε τί. Αλλά πίσω από όλες τις ιστορίες βρίσκεται πάντα η ιστορία της μητέρας [μας], επειδή από τη δική της, ξεκινάει η δική μας». Mitch Albom
Η αλήθεια για τη βιολογική οικογένεια της υιοθετημένης Αυστραλής, Penny Zagarelou-Mackieson, ίσως να μην είχε μαθευθεί ποτέ, αν δεν ήταν το απρόσμενο αποτέλεσμα ενός DNA τεστ το 2016, το οποίο αποκάλυψε ότι είναι Ελληνίδα τελικά, ανατρέποντας όσα γνώριζε ως τότε για την καταγωγή της.
Γεννημένη στη Μελβούρνη, το 1963, στο Νοσοκομείο Queen Victoria, η Penny μεγάλωσε με αγάπη, από τους θετούς γονείς της στην επαρχία της Βικτώριας και πάντα γνώριζε ότι ήταν υιοθετημένη. Το ενδιαφέρον να βρει της ρίζες της προέκυψε αργότερα, όταν στα 26 της βίωσε μια τραγική απώλεια. Τα στοιχεία της γέννησής της που ζήτησε, την οδήγησαν σε μια αγγλο-κελτική οικογένεια. Για τις επόμενες δύο δεκαετίες θα δεθεί με τη γυναίκα που θεωρούσε βιολογική μητέρα της, πριν ανακαλύψει τελικά ότι δεν είχαν καμία συγγένεια, μετά από ένα δεύτερο τεστ DNA που το επιβεβαίωσε.
Το μόνο που είχε η Penny ήταν το τεστ που επιβεβαίωνε την ελληνική της καταγωγή, και με αυτό, οι Adoption Information Services μπόρεσαν να εντοπίσουν πολύ γρήγορα μια γυναίκα με ελληνικό όνομα, η οποία είχε γεννήσει την ίδια μέρα ένα άλλο κοριτσάκι, στο νοσοκομείο Queen Victoria, γεγονός που υποδήλωνε ότι είχαν μπερδέψει τα δύο μωρά μετά τη γέννα.
Αυτό που ακολούθησε ήταν ένας δύσκολος αγώνας για την Penny, στην προσπάθειά της να μάθει περισσότερα για την Ελληνίδα μητέρα της, αλλά και να διορθώσει τα επίσημα χαρτιά ώστε να περιγράφουν την πραγματική της καταγωγή.
Ο αγώνας της σ’ ένα σύστημα που βασίζεται στη μυστικότητα και δίνει προτεραιότητα στις επιθυμίες όλων των άλλων εμπλεκόμενων μερών σε μια Διαταγή Υιοθεσίας, εκτός από του υιοθετημένο παιδιού, περιγράφονται με γλαφυρό τρόπο στο συγκλονιστικό βιβλίο της με τίτλο «Greek, Actually» («Ελληνίδα, Τελικά»). Το βιβλίο αυτό, που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Spinifex Press, παρουσιάστηκε επίσημα την Πέμπτη, ταυτόχρονα με την προβολή της εκπομπής «Every Family Has A Secret στο SBS» (Κάθε Οικογένεια Έχει Ένα Μυστικό), η οποία καταγράφει την απίστευτη ιστορία της μέχρι να ταξιδέψει στην Ελλάδα για να συναντήσει την μητέρα της και τα ετεροθαλή αδέλφια της.
Χωρίς την προθυμία της μητέρας της να κάνει ένα τεστ DNA για να επιβεβαιώσει ότι είχαν συγγένεια, και παρόλο που υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ότι ήταν η βιολογική της μητέρα, η Penny κινδύνευε να καταλήξει με ένα πιστοποιητικό γέννησης που κατέγραφε και τους δύο φυσικούς της γονείς ως άγνωστους! Αν και ευτυχώς αυτό δεν συνέβη, χρειάστηκαν χρόνια για να μπορέσει να γιορτάσει τη νομική αναγνώριση της πραγματικής της ταυτότητας, και άλλος ένας χρόνος μέχρι να γνωρίσει τη μητέρα της, και τα τρία αδέλφια της που την υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά και συγκίνηση, τον περασμένο Μάιο.
«Είναι τεράστια η ανακούφιση που νιώθω, καθώς και εκπλήρωση μιας επιθυμίας που είχα σε όλη μου τη ζωή, να γνωρίζω με βεβαιότητα από πού προέρχομαι και, κυρίως, από ποιον. Το DNA δεν λέει ψέματα και τώρα, έχοντας επιτέλους συνδεθεί με την πραγματική φυσική μητρική μου οικογένεια, βλέπω τον εαυτό μου να καθρεφτίζεται γενετικά. Είναι δύσκολο να εκφράσω πόσο θεμελιώδης και καθησυχαστικό είναι αυτό για μένα», δήλωσε η Penny στον «Νέο Κόσμο».
Αν και η ιστορία της έχει καλό τέλος, η Penny δεν ήταν τόσο αισιόδοξη στην αρχή, αφού η μητέρα της είχε δηλώσει ότι «ήταν πλέον πολύ αργά», όταν οι AIS επικοινώνησε για πρώτη φορά μαζί της.
Ήταν τα αδέλφια της Penny στην Ελλάδα που το έκαναν να συμβεί. Συμφωνώντας σε ένα τεστ DNA που επιβεβαίωσε τη συγγένειά τους, ανυπομονούσαν να γνωρίσουν την αδελφή τους. Λέγοντας με συμπόνοια στη μητέρα τους ότι γνώριζαν για την ύπαρξή της, την ενθάρρυναν να συναντηθεί με την πρωτότοκη κόρη της.
Πρέπει να ήταν δύσκολα εκείνα τα χρόνια, για μια νέα γυναίκα, ανύπαντρη και έγκυος σε μια ξένη χώρα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε η Penny για τη μητέρα της, είχε φτάσει στη Μελβούρνη από την Ελλάδα με πλοίο, ανύπαντρη και ζούσε στη Μελβούρνη όταν τη γέννησε τον Μάρτιο του 1963. Επέστρεψε στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με τον σύζυγό της -τον οποίο παντρεύτηκε λίγους μήνες μετά τη γέννησή της- και τα παιδιά τους.
Όπως αφηγείται στο βιβλίο της, αισθάνεται πολύ τυχερή που η Ange Karavidas, η ομογενής μάνατζερ στις Υπηρεσίες Υιοθεσίας (AIS) ανέλαβε την υπόθεση της. Η Ange ήταν εκείνη που μίλησε πολλές φορές απευθείας με τη μητέρα της, σχετικά με τις προσπάθειες της κόρης της να συνδεθεί μαζί της για να επιβεβαιώσει την καταγωγή της. Στην αρχή, το μόνο που ήθελε η μητέρα της, ήταν να μάθει ότι είναι καλά και ότι είχε μεγαλώσει σε μια καλή οικογένεια. Είπε ότι ήταν τόσο νέα και αθώα όταν έμεινε έγκυος, και ως ανύπαντρη γυναίκα που έφτασε πρόσφατα σε μια ξένη χώρα, χωρίς να ξέρει αγγλικά, συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν σε θέση να φροντίσει το μωρό της. Αργότερα, η ηλικιωμένη Ελληνίδα πρόσθεσε ότι κουβαλούσε το μυστικό σε όλη της τη ζωή και φοβόταν τι θα συμβεί αν έβγαινε τώρα στη φόρα. Το γεγονός ότι της πήραν το μωρό της ήταν μια ανάμνηση που την στοίχειωνε ακόμα, μια πληγή που είχε ανοίξει τώρα πάλι. Εκείνη την εποχή, είπε, δεν έβλεπε άλλη διέξοδο, και η ομογενής κοινωνική λειτουργός της είχε πει ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να παραδώσει το μωρό της για υιοθεσία.
Η Penny ανακάλυψε επίσης, εξετάζοντας τα αρχεία, ότι η γραπτή συγκατάθεση της βιολογικής της μητέρας για την υιοθεσία ελήφθη μία ημέρα μετά την αναχώρησή της από το νοσοκομείο για τη νέα της οικογένεια. Η Penny γνώριζε ότι κάτι τέτοιο ήταν ανήθικο και επίσης παράνομο σύμφωνα με τον νόμο περί υιοθεσίας παιδιών του 1958, γεγονός που την έκανε να αισθάνεται ότι ίσως ο χωρισμός από τη μητέρα της έγινε υπό συνθήκες εξαναγκασμού.
Αυτές δεν είναι οι μόνες ύποπτες πρακτικές που αποκάλυψε κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, οι οποίες περιγράφονται λεπτομερώς στο «Greek, Actually», μια συναρπαστική ειλικρινή περιγραφή του τρόπου με τον οποίο διεκδίκησε την αρχική της ταυτότητα, το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμά της.
Όταν επιτέλους συνδέθηκες με τη βιολογική σου οικογένεια ήταν όπως το φανταζόσουν; Βρήκες αυτό που ήθελες; τη ρωτάμε.
«Οπωσδήποτε! Αναζητούσα την αλήθεια για την καταγωγή μου και, αν ήταν δυνατόν, μία επαφή με συγγενείς με τους οποίους θα έμοιαζα, και όλα αυτά συνέβησαν. Με βοήθησε πολύ στο επαναπροσδιορίσω την κατάστασή μου. Από εκεί που αισθανόμουν απίστευτα άτυχη, (που εξαπατήθηκα δύο φορές -όταν υιοθετήθηκα με κλειστές διαδικασίες, αλλά κυρίως όταν με μπέρδεψαν με άλλο μωρό στο νοσοκομείο που γεννήθηκα) στο να αισθάνομαι τώρα πολύ τυχερή που μπόρεσα να συναντήσω τη μητέρα μου και την οικογένειά της».
Η Penny τώρα αισθάνεται ότι βρίσκει γαλήνη, μετά από 34 χρόνια αναζήτησης. Πλέον γνωρίζει ότι η μητέρα της πάντα τη σκεφτόταν, την αγαπούσε και άναβε το πρώτο κερί για εκείνην στην εκκλησία. Μαθαίνοντας επίσης ότι της είχε δώσει ελληνικό όνομα (το οποίο δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα) ήταν άλλη μια συγκινητική στιγμή, γνωρίζοντας επίσης ότι το όνομά αυτό ήταν της γιαγιά της.
«Αισθάνθηκα μια βαθιά ικανοποίηση να διαπερνά το μυαλό και το σώμα μου από τότε που συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο έχω βρει τους ανθρώπους μου, αλλά και ότι με αποδέχονται και με έχουν αγκαλιάσει όπως ακριβώς προσπαθούσα τόσο καιρό να τους βρω και να τους αγκαλιάσω. Ίσως είναι μια αίσθηση πληρότητας ή απλώς έτσι αισθάνεται κανείς όταν θεραπεύεται», γράφει.
Η Penny, η οποία διατηρεί τακτικές επαφές με μέλη της οικογένειας της στην Ελλάδα, συνεχίζει να μαθαίνει την ελληνική γλώσσα, ώστε να μπορεί να μιλήσει απευθείας, με τη μητέρα της την επόμενη φορά που θα επισκεφθεί την Ελλάδα.
«Ιδανικά, θα ήθελα να ακούσω απευθείας από τη μητέρα μου την ιστορία της σύλληψής μου, και τις συνθήκες της υιοθεσίας μου, και, φυσικά, να μάθω ποιος είναι ο πατέρας μου, αλλά μόνο αν αισθάνεται άνετα να μου την πει», μας λέει.
«Το επόμενο ταξίδι μου έχει ήδη προγραμματιστεί για τον Απρίλιο του χρόνου, με τον σύζυγό μου Bruce, και θα πάω ξανά τον Σεπτέμβριο με τον γιο μου Patrick, επειδή κανένας από τους δύο δεν έχει γνωρίσει ακόμα τη μητέρα μου και την υπόλοιπη οικογένεια».
Επίμονη και υπομονετική, όπως η συνονόματη μυθική Πηνελόπη, σύζυγος του Οδυσσέα, η οποία περίμενε 20 χρόνια να επιστρέψει στην Ιθάκη, η Penny πιστεύει ότι «η επιτυχία έρχεται με την επιμονή, και η επιμονή με την ελπίδα» και μοιράζεται την ιστορία της θέλοντας να ενθαρρύνει και άλλους που μπορεί να βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.
*Για να αποκτήσετε ένα αντίγραφο του Greek, Acutally, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.spinifexpress.com.au.
**Η συγγραφέας Penny Zagarelou-Mackieson είναι κοινωνική λειτουργός στο επάγγελμα, εργαζόμενη επί τρεις δεκαετίες στον τομέα των υπηρεσιών για το παιδί και την οικογένεια. Η διδακτορική της έρευνα επικεντρώθηκε στις Διαταγές Μόνιμης Φροντίδας για τα παιδιά στο σύστημα παιδικής προστασίας και της φροντίδας της Βικτώριας και από το 2014-2019 ήταν επίσης πρόεδρος του VANISH
• Πηγή: neoskosmos.com.
