ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Μια μοναδική σε συναισθήματα, εικόνες και αναμνήσεις συναυλία δόθηκε το περασμένο Σάββατο στο Κεφαλονίτικο Σπίτι , στην Αστόρια, με πρωτοβουλία του Συλλόγου Αθηναίων και παρουσία του γνωστού και αγαπημένου συνθέτη του Νέου Κύματος, του Λίνου Κόκοτου.
Ήταν μια από τις συναυλίες που πριν ακόμα αρχίσει, έχει καταγραφεί στα κιτάπια της ιστορίας και όσοι δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν, θα αναζητούν για πολύ καιρό μια σοβαρή δικαιολογία γιατί στο καλό την έχασαν.
Ο συνθέτης, ένας απο τους γνωστότερους εκπροσώπους της γενιάς του Νέου Κύματος, μαζί με τον Τάσο Παπαιωάννου, που συεργάστηκαν και πιο παλιά, καθώς και τρείς ακόμα ερμηνευτές, την Ελενα Τουμαρά , τον Ηλία Μακρυνό και την Αγγελική Ψώνη, ετοίμασαν ενα πρόγραμμα με πολλά τραγούδια, το ένα πιο γνωστό από το άλλο, βασισμένο στις μνήμες και τα βιώματα του Λίνου Κόκοτου και με την υψηλή επίβλεψη και μουσική επιμέλεια της Αρετής Γιοβάνου κατόρθωσαν να βρουν μια ορχήστρα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της παράστασης.
Ο ίδιος ο κ. Κόκοτος, με την πρώτη κουβέντα που είπε πριν από την συναυλία δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο ταλέντο και στην προσφορά των νέων μουσικών που πλαισίωσαν την ορχήστρα και να τους ευχαριστήσει για την συμμετοχή τους. Όπως και την «μίνι χορωδία» γυναικείων φωνών, που δημιουργήθηκε για την περίπτωση με έμπειρες και ικανές φωνές.
Η κ. Βάνα Κοντομέρκου, πρόεδρος του Συλλόγου Αθηναίων ευχαρίστησε τον συνθέτη για την όμορφη αυτή εκδήλωση προσφορά προς την Ομογένεια και αναφέρθηκε αναλυτικά στην καριέρα και στο πλούσιο έργο του. Ετσι και καθώς το πρόγραμμα ξεκίνησε μόνο η παρουσία στην αίθουσα των πιο γνωστών ερμηνευτών της Ομογένειας στις θέσεις του κοινού υποδήλωνε τι θα ακολουθούσε. Μια εμπειρία απο τις πιο σημαντικές για όλους. Το κοινό, τους ερμηνευτές, τους μουσικούς και τον συνθέτη.
Ο Γρηγόρης Μανινάκης, η Ελένη Ανδρέου, ο Σεραφείμ Λάζος, η Γιάννα Κατσαγιώργη, ήταν ορισμένοι απο αυτούς που διακρίναμε στο κοινό που παρακολούθησε την συναυλία. Αναμεσά τους και ο γνωστός ερμηνευτής Λάκης Χαλκιάς.
Κάθε τραγούδι είχε και την σύντομη περιγραφή του συνθέτη, γαρνιρισμένο με τις θύμησές του, με τις εμπειρίες όταν αυτό γραφόταν και όταν ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά, από τους πιο μεγάλους και γνωστούς στο ελληνικό πεντάγραμμο, όπως ο Νίκος Ξυλούρης. Αλλά και για την εμπειρία τους με τον Οδυσσέα Ελύτη μίλησε ο Λίνος Κόκοτος. «Όταν ήμουν 25 χρόνων και πήγα στο σπίτι του στο Κολωνάκι για να τον συναντήσω για πρώτη φορά».
Πράγματι, δεν είναι σε κάθε συναυλία που συναντάς αυτό το κλίμα και αυτή την υπέροχη διάθεση να ρουφήξεις τα λόγια και τους στίχους. Να γίνεις ταξιδιώτης στον χρόνο και να δεις μέσα από μια μηχανή του χρόνου, τον ίδιο τον συνθέτη να συνομιλεί με τα «ιερά τέρατα» της ποίησης και της μουσικής.
Δεν είχαν τελειώσει τα πρώτα τρία τραγούδια και ο ίδιος ο συνθέτης ένιωσε την ανάγκη να εκφραστεί για την χαρά που ένοιωθε. «Μπράβο» είπε στους ερμηνευτές και στους μουσικούς, «μέσα απο την καρδιά μου το λέω και το νοιώθω».
Κι όταν ο Τάσος Παπαιωάννου, αυτός ο σεμνός και αγαπημένος τροβαδούρος, είπε ότι έκανε κάποιο λάθος στους στίχους και το παραδέχθηκε μόλις τέλειωσε το τραγούδι, λέγοντας ότι αισθάνεται το βάρος της παρουσίας του μεγάλου συνθέτη, ο Λίνος Κόκοτος, απάντησε: «γιατί νοιώθειος το βάρος;» και του είπε να μην έχει άγχος και ότι δεν χρειάζεται να νοιώθει πίεση. Που να σκεφθεί κανείς ότι την ίδια πίεση ένοιωθαν και οι υπόλοιποι εμηνευτές, σαν να έδιναν εξετάσεις. «Τα τραγούδια» τους είπε, «μπορεί να τα τραγουδήσει ο καθένας».
Τα τραγούδια όπως, το «Μικρό Παιδί», με το οποίο πρωτοξεκίνησε στο πεντάγραμμο ο Λίνος Κόκοτος το 1966 άνοιξε το πρόγραμμα και ακολούθησαν «τα πιο ωραία τραγούδια» του, όπως το ομότιτλο, το «Γειτονάκι μου» το «Αχ η αγάπη», «Κορίτσι με τα παντελόνια», «Ταχυδρόμος», «Αύγουστος», «Μελίνα», «Δελφινοκόριτσο» και άλλα.
Σε καθε ένα απο αυτά ο συνθέτης μοιραζόταν τις μνήμες του, τις αναμνήσεις και τα βιώματα. Έλεγε ποιος το πρωτοερμήνευσε, το πότε, ακόμα και για τον στιχουργό και την στιγμή που πήγε στο στούντιο για να ηχογραφηθεί.
Και προς το τέλος της συναυλίας, που μπορεί να μην έγινε σε κάποιο αμφιθέατρο, αλλά σίγουρα η ατμόσφαιρα θύμιζε κάτι τέτοιο, ήρθε ή ώρα για τα τραγούδια του μεγάλου ερμηνευτή Νίκου Ξυλούρη. «Εβαλε ο Θεός σημάδι», «Ήτανε μια φορά», «Φιλεντέμ (Μια παντρεμένη Αγαπώ)», «Γεια και χαρά σου Βενετιά (Φύσα αεράκι)» και «Ράβε ξήλωνε». Ήταν άλλωστε η επέτειος από τον θάνατο του Ξυλούρη και δεν μπορούσε να γίνει καλύτερη μνεία στο έργο που άφησε πίσω του.
Και βέβαια ήταν η ημέρα των γενεθλίων του συνθέτη, αυτό κι αν ήταν σημαδιακό και ο σύλλογος είχε φροντίσει να έχει έτοιμη την τούρτα των γενεθλίων. Ετσι αμέσως μόλις ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα της συναυλίας ο συνθέτης, φανερά συγκινημένος, έσβησε τα κεράκια και έψαχνε λόγια ευχαριστιών και ευγνωμοσύνης. Τόσο ταπεινά και τόσο απλά.
Και τόσο ενθαρρυντικά λόγια για την δουλειά και την αφοσοίωση των μουσικών, εμείς δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να ακούσουμε.
Τόσο για την Αρετή Γιοβάνου, που ανέλαβε την ευθύνη για την ενορχήστρωση και την καλλιτεχνική διεύθυνση, τον Κώστα Ψαρό στο μπουζούκι, τον νεαρό Λεωνίδα Ηρακλέους στο δεύτερο μπουζούκι, το Νικήτα Ταμπάκη στην βιόλα και το τραγούδι, τον Αριστοτέλη Τσιρίγο στην κιθάρα, τον Ηλία Μακρυνό στην κιθάρα και το τραγούδι, τη Νικολέτα Σιαμίλη στο τσέλο, τον Άγγελο Παπαδάτο στο μπάσο, τον Ρένο Ευθυμίου στα τύμπανα και την Λαμπρινή Κάμπουρα – Ψύλλου στο κανονάκι.
Στην χορωδία συμμετείχαν η Σύλβια Αδαμοπούλου, η Τζοάνα Νεωφώτιστου, η Μαρία Βαγγελάτου, η Λαμπρινή Μουστάκα, Πόπη Μιχαλάτου και η Ρεα Βερβέρη.
Όλοι, συνθέτης και η πρόεδρος του Συλλόγου Αθηναίων ευχαρίστησαν τον πρώην πρόεδρο του «Κέφαλου» κ. Νίκο Αλυσανδράτο για την φιλοξενία στο Κεφαλλονίτικο Σπίτι.
