ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης Ευάγγελος λίγες ώρες μετά την επικύρωση του νομοσχεδίου που νομιμοποιεί τις εκτρώσεις ακόμη και σε προχωρημένο στάδιο κύησης εξέδωσε εγκύκλιο μέσω της οποίας καταδικάζει το νόμο και χαρακτηρίζει την έκτρωση ως φόνο.
Το πλήρες κείμενο της εγκυκλίου έχει ως εξής: Ἀγαπητοί µου ἀδελφοί, Την περασμένη εβδομάδα, το Νομοθετικό Σώμα τής Πολιτείας τής Νέας Υόρκης, µε την υποστήριξη του Κυβερνήτη της Πολιτείας, υπερψήφισε και δυστυχώς ενέκρινε την αναθεώρηση του ισχύοντος Νόμου περί αμβλώσεων, επιτρέποντας εφεξής τη διακοπή της εγκυμοσύνης μέχρι και το τελικό στάδιο, δηλαδή μέχρι και τη στιγµή της γεννήσεως κάθε παιδιού, κατά τον ένατο μήνα.
Ο νέος αυτός Νόμος ενεκρίθη µεν µε το πρόσχηµα ότι προστατεύεται η υγεία των γυναικών και τα δικαιώματά τους, στην πραγματικότητα όμως αποτελεί ξεκάθαρο «φόνο», και µάλιστα µε τις ευλογίες τού Νόµου. Ως ο Μητροπολίτης και Πνευµατικός σας Πατέρας καταδικάζω απερίφραστα αυτήν την διαβολική απόφαση µε όλη την δύναμη της ψυχής και της υπάρξεώς µου, και είµαι βέβαιος ότι εκφράζω και όλο το ποίµνιό µου.
Θα µπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτό θα ισχύει µόνο στην Νέα Υόρκη. Ίσως. Αυτό όμως δεν µας εξασφαλίζει ότι, ο κατάπτυστος αυτός Νόμος δεν θα υιοθετηθεί και από τις υπόλοιπες Πολιτείες που βρίσκονται εντός των ορίων της καθ’ ηµάς Ἱερας Μητροπόλεως, δηλαδή την Νέα Ιερσέη, το Ντέλαγουερ, την Πενσυλβάνια, το Μέρυλαντ και την Βιρτζίνια, και σταδιακά σε ολόκληρη τη Χώρα µας.
Σύμφωνα µε την Ορθόδοξη διδασκαλία η ανθρώπινη ζωή, σε κάθε µορφή και στάδιο, είναι ιερή. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουµε ότι από την στιγµή της συλλήψεως του εµβρύου, λαµβάνουµε την αθάνατη ψυχή και καλούµαστε «άνθρωποι». Η Γραφή είναι ξεκάθαρη µέσα από τους λόγους του Προφήτου Ησαΐου: «εκ κοιλίας µητρός µου εκάλεσε το όνοµα µου» (Ησ. 49:1) και από τους λόγους του Ευαγγελιστού Λουκά: «και εγένετο ως ήκουσεν η ᾿Ελισάβετ τον ασπασµον της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύµατος ῾Αγίου η ᾿Ελισάβετ» (Λουκ. 1:41).
Το παιδί που «εσκίρτησε» µέσα στην κοιλία της Ελισάβετ δεν είναι άλλος από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδροµο. Ακόµη, στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο διαβάζουµε για την εµφάνιση του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στον σύζυγο της Ελισάβετ, τον Ζαχαρία, ανακοινώνοντάς του τα νέα για τον ερχοµο του Ιωάννη: «και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τη γεννήσει αυτού χαρήσονται. έσται γαρ µέγας ενώπιον του Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου µη πίη και Πνεύµατος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας µητρός αυτού» (Λουκ. 1:14-15).
Οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας µας επιβεβαιώνουν ότι η ανθρώπινη ψυχή εγκαθίσταται κατά την στιγµή της Συλλήψεως. Για παράδειγµα, ο Άγιος Ειρηναίος Επίσκοπος Λουγδούνου (Λυών) γράφει: «Αλλιώς εις έκαστος ηµων ίδιον σώµα λαµβάνει, ούτω και ιδίαν έχει ψυχήν. Ου γαρ πτωχός, ουδέ άπορος ο Θεός, ώστε µη ενί εκάστω σώµατι ιδίαν κεχαρίσθαι ψυχήν, καθάπερ και ίδιον χαρακτήρα.» (Κατά Αιρέσεων, Βιβλ. ΙΙ, κεφ. 33) δηλαδή µας λέγει ότι ο Θεός χαρίζει την ψυχή, το σωµα και τον χαρακτήρα κατά την στιγµή της δηµιουργίας του ανθρώπου, που δεν είναι η στιγµή της γέννησης, αλλά της σύλληψης.
Η Ορθόδοξος Θεολογία περί του ανθρωπίνου προσώπου περιγράφει επακριβώς τους λόγους διά τους οποίους η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή και ανεκτίµητη. Πρώτον, διότι όλοι οι άνθρωποι είµαστε πλασµένοι «κατ’εικόνα και καθ’οµοίωσιν του Θεού».
Σε κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως έχει δοθεί από τον Θεό ένας σκοπός υπάρξεως, καθώς επίσης και ταλέντα, χαρίσµατα, και αναρίθµητα θεία δώρα ώστε αυτά να αξιοποιηθούν προς δόξαν Θεού και προς ωφέλεια της ψυχής του.
Η επί τούτου καταστροφή της θείας αυτής εικόνος αποτελεί την υπέρτατη προσβολή του Θεού και τούτο διότι ο Θεός είναι ο Δηµιουργός της ζωής και όχι του θανάτου. Το δώρο της ζωής έχει δοθεί στον άνθρωπο και πηγάζει από την µόνη πηγή της ζωής, που είναι ο Θεός, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι δεν είµαστε ανεξάρτητοι και κεχωρισµένοι από Εκείνον και ότι η ζωή µας ανήκει µόνον σε Εκείνον.
Κανένας λοιπόν δεν έχει το δικαίωµα να στερήσει αυτό το δώρο από κανέναν. Ως εκ τούτου, η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι αντίθετη σε κάθε µορφή βιαίας αρπαγής της ανθρώπινης ζωής, είτε διά των εκτρώσεων, του πολέµου, της θανατικής καταδίκης ή όποιας άλλης µορφής.
Το Νοµοθετικό Σωµα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης αποφάσισαν να δούν το Νοµο περί αµβλώσεως υπό διαφορετικό οπτικό πρισµα. Προσπαθούν να το αναγάγουν σε ζήτηµα προστασίας των δικαιωµάτων περί αναπαραγωγής. Παραβλέπουν οµως το γεγονός ότι το ανθρώπινο έµβρυο (αρσενικό και θηλυκό) αναπτύσσει τα όργανα αναπαραγωγής µόλις στους δύο µήνες από την σύλληψη, ενώ το θηλυκό εµβρυο έχει πλήρως αναπτύξει αυτά τα όργανα στον πέµπτο µόλις µήνα.
Γιατί λοιπόν δεν µας απασχολούν τα δικαιώµατα αναπαραγωγής αυτών των εµβρύων που είναι ολοκληρωµένοι άνθρωποι; Ακόµη, τα επειχηρήµατα που προβάλουν περί προστασίας των δικαιωµάτων της µητέρας είναι ανίσχυρα αφού πουθενά δεν γίνεται λόγος περί προστασίας των δικαιωµάτων του παιδιού και ιδιαιτέρως του αγέννητου! Με λίγα λόγια, προσπαθούν να «υπερασπιστούν» και να «προστατεύσουν» την υγεία της µητέρας αδιαφορώντας για την υγεία του παιδιού.
Εδώ πρέπει να σηµειώσουµε ότι η Εκκλησία µας, µόνον κατ’ οικονοµίαν και µε µεγάλη συντριβή καρδιάς, µπορεί να επιτρέψει τον ακούσιο τερµατισµό της κύησης, µόνον όταν συντρέχουν λόγοι υγείας για την µητέρα, που µπορεί να την οδηγήσουν στον θάνατο. Όµως, ο επαίσχυντος αυτός Νόµος, επί τούτου χρησιµοποιεί ασαφή και διφορούµενη γλώσσα ώστε οποιοσδήποτε γιατρός ή µη, να µπορεί να διαπράξει αυτό το έγκληµα µε τις «ευλογίες» του Νοµου και χωρίς καµιά ποινική ευθύνη, χωρίς καν να ξεκαθαρίζει ποιος ήταν ο λόγος, αλλά και ποιος ο «κίνδυνος» για την υγεία της µητέρας.
Στην πραγµατικότητα, αυτό δεν είναι θεµα περί ανθρωπίνων δικαιωµάτων, όπως ψευδώς και παρανόµως καλείται, διότι αν ήταν τέτοιο, τότε θα αφορούσε όλους τους ανθρώπους, εντός και εκτός της µήτρας. Δεν είναι θέµα προστασίας της υγείας διότι τότε θα είχε αποσαφηνιστεί επακριβώς η νοµική ορολογία καθώς και οι παράγοντες που καθιστούν την υγεία της µητέρας «σε κίνδυνο». Αντιθέτως, αυτό αποτελεί ηθικό θεµα ως προς το ποιος τελικά συνιστά τον «άνθρωπο» συµφωνα µε τον Νοµο.
Αποτελεί θεµελιώδες θέµα ως προς την «αξία» του ανθρώπου και της ψυχής του. Φλέγοντα θέµατα που απασχολούν την Κοινωνία µας, στα οποία έρχεται καθηµερινά αντιµέτωπη, χωρίς να µπορεί να δώσει απαντήσεις. Έτσι, το κακό διαιωνίζεται.
Αγαπητοί µου αδελφοί, ο Απόστολος Παύλος µας λέγει ότι «ότι ουκ έστιν ηµίν η πάλη προς αίµα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσµοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευµατικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφεσίους 6:12). Εµεις, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουµε να παραµείνουµε πιστοί και αφοσιωµένοι στο θέληµα του Θεού και την διδασκαλία της Εκκλησίας µας, ενάντια στην εκκοσµικευµένη Κοινωνία µας, η οποία µε απάθεια παρακολουθεί τα γεγονότα και την ειδεχθή αυτή και διαβολική απόφαση.
Οφείλουµε λοιπόν να διατρανώνουµε την αλήθεια του Χριστού προς πάσα κατεύθυνση και µε κάθε κόστος.
Κλείνοντας, σας παρακαλώ να σταθούµε θερµοι υποστηρικτές και προστάτες της ζωής για όλους τους ανθρώπους, ακόµη και για εκείνους που δεν έχουµε δεί, αφού βρίσκονται µέσα στα σπλάχνα της µητέρας τους.
Ειµαι βέβαιος ότι θα σκεφθείτε και θα συλλογισθείτε τα λόγια που σας έγραψα µε βαθύ πόνο ψυχής, στηριζόµενος µόνον εις το Ευαγγέλιον του Χριστού και την διδασκαλία των Πατέρων µας. Ας προσευχηθούµε όλοι για την ανάπαυση των αθώων ψυχών των εκατοµµυρίων παιδιών που πεθαίνουν καθηµερινά διά των εκτρώσεων και είθε ο Κύριος της Αγάπης να φωτίζει την διάνοια εκείνων που προκαλούν και διαιωνίζουν αυτήν την «ανθρώπινη κρίση».
Ας παραµείνουµε δε πιστοί στην Ορθόδοξο µας πίστη, και να επαγρυπνούµε πάντοτε ώστε να µπορούµε να αντιµετωπίσουµε κάθε είδους απάνθρωπης, ανήθικης και διαβολικής αποφάσεως εκείνων που µας κυβερνούν κατά το ανθρώπινον.
«Να πούµε όχι σε κάθε απόφαση ενάντια στην ανθρώπινη ζωή, την ζωή την δική µας και των παιδιών µας, γεννηµένων και αγεννήτων, και έτσι να διατηρήσουµε άρρηκτο τον δεσµο και την σχέση µας µε την µόνην Πηγήν της Ζωής, τον Κύριον ηµων Ιησούν Χριστόν, o Οποίος έδωσε την δική Του ζωή ώστε να ζήσουµε εµεις», καταλήγει η εγκύκλιος του κ. Ευαγγέλου.
