ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο φιλέλληνας γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ ήταν και παραμένει ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές των εθνικών μας θεμάτων, της Ελλάδας, της Κύπρου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ήταν από τους πρώτους που κατακεραύνωσε την απόφαση της Τουρκίας για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας στο Τζαμί. Και δεν αρκέστηκε με δηλώσεις για το θεαθήναι, αλλά αποτάθηκε στην κυβέρνηση προτείνοντας την επιβολή κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας εάν δεν αναστείλει τα σχέδιά της.
Καταλυτικό ρόλο στην στάση του έχουν παίξει οι ηγέτες της κυπριακής παροικίας και συγκεκριμένα της ΠΣΕΚΑ, της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων και του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αμερικής.
Μεταξύ αυτών και ο Τάσος Ζαμπάς, ο οποίος είναι χρηματιστηριακος σύμβουλος στην “The Anastasiou Financial Group” της Wells Fargo Advisors.
Η εφημερίδα “Φιλελεύθερος” φιλοξένησε το άρθρο της Νικολέττας Κουρούσιη το οποίο προβάλει τον ρόλο του Τάσου Ζαμπά και την φιλία με τον γερουσιαστή Μενέντεζ η οποία ξεκίνησε προ τριών περίπου δεκαετιών με την πρώτη επίσκεψη του κ. Μενέντεζ στα κατεχόμενα και εδραιώθηκε στους κοινούς αγώνες.
Ο Τάσος Ζαμπάς δίδαξε με τις πράξεις του και τα έργα του τι εστί “ο καλός ο φίλος στην φουρτούνα φαίνεται”. Ακόμη και όταν ο κ. Μενέντεζ κατηγορήθηκε από την κυβέρνηση Ομπάμα για δωροδοκία και οδηγήθηκε στην δικαιοσύνη ο Τάσος Ζαμπάς παρέμεινε ακλόνητος στο πλευρό του και μάλιστα έδωσε την δική του μάχη όχι μόνο για να λάμψει η αλήθεια, αλλά να μην κηλιδωθεί το όνομα ενός από τους μεγαλύτερους φιλέλληνες των τριών τελευταίων δεκαετιών.
Παραθέτουμε το άρθρο:
Eίναι κοινοτοπία ότι ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ αποτελεί έναν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές των εθνικών συμφερόντων μας στην αμερικανική πολιτική σκηνή. Eίναι, όμως, λιγότερο γνωστά τα γεγονότα αλλά και οι άνθρωποι, που συνέβαλαν, ώστε η Κύπρος και η Ελλάδα να αποκτήσουν έναν πιστό φίλο στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Άλλωστε, ο Δημοκρατικός γερουσιαστής της Νέας Ιερσέης, όπως και άλλοι ξένοι πολιτικοί και αξιωματούχοι, δεν γεννήθηκαν… φιλέλληνες. Έγιναν στην πορεία, χάρη στη δράση ανθρώπων της Ομογένειας και λόγω της ανάπτυξης προσωπικών σχέσεων μαζί τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν ο «αφανής ήρωας» ακούει στο όνομα Τάσος Ζαμπάς, ο οποίος σήμερα είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής και αναπληρωτής πρόεδρος της ΠΣΕΚΑ, επικεντρώνοντας τη δράση του στο Κυπριακό.
Πρόκειται για έναν ευπατρίδη ομογενή, ο οποίος αφού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Πραστειό Μόρφου, ένα χρόνο μετά την τουρκική εισβολή και σε ηλικία 15 ετών, μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στην πολιτεία της Νέας Ιερσέης στις ΗΠΑ. Έκτοτε δεν σταμάτησε να εκφράζει τη διακαή επιθυμία του, για να επιστρέψει στο σπίτι του, ενώ παρά το γεγονός ότι το επάγγελμά του δεν σχετίζεται με τον χώρο της πολιτικής, έχει «ξοδέψει» μεγάλο μέρος από τη ζωή του, καταβάλλοντας άοκνες προσπαθειες, προς επίτευξη του πολυπόθητου στόχου της επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά τον ξενιτεμό του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Τάσος Ζαμπάς μιλά στον «Φ» για την πολύχρονη φιλία, που τον συνδέει με τον γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ, ενώ κάνει αναδρομή στο ταξίδι ζωής στα κατεχόμενα, υπό το άγρυπνο βλέμμα του Αττίλα, το 1995, όταν ο γερουσιαστής έκανε πράξη την επιθυμία του να επισκεφτεί το σπίτι του, γεγονός που έμελλε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία.
Όπως αφηγείται ο Κύπριος ομογενής, ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε η γνωριμία του με τον Αμερικανό αξιωματούχο στην περιοχή, όπου διαμένει, αποδεικνύει αυτό που λένε στην Αμερική, ότι «all politics is local».
«Έτυχε λοιπόν μια από τις δασκάλες μου στο Γυμνάσιο να είναι η γυναίκα του Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο οποίος τότε ήταν γερουσιαστής στην πολιτεία της Νέας Ιερσέης (όχι της κεντρικής κυβέρνησης). Η ίδια δίδασκε στη συνέχεια και τις αδερφές μου και άλλα ξαδέρφια μου από την Κύπρο, που ήρθαν στην περιοχή μετά από την εισβολή. Όπως φαίνεται αυτή, όταν πήγαινε στο σπίτι μιλούσε για μας στον γερουσιαστή, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την ιστορία της οικογένειας και από τους τόσους «Ζαμπάδες», που πέρασαν από το σχολείο. Έτσι τέθηκαν τα «σπέρματα» της γνωριμίας μας. Την πρώτη χρονιά μάλιστα, που υπηρετούσε ως βουλευτής, κατά τη μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής και χωρίς να του αναφέρω οτιδήποτε, πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες ομιλίες, που εκφωνήθηκαν ποτέ, εναντίον της εισβολής και κατοχής στην Ουάσινγκτον. Μάλιστα ο τότε πρέσβης της Κύπρου και ο γενικός πρόξενος είχαν ξετρελαθεί μαζί του και έψαχναν Ελληνοκύπριους, που να διαμένουν στην περιοχή του, ώστε να τον συναντήσουν. Μια μέρα λοιπόν αποφασίσαμε να τον συναντήσουμε, με τον ίδιο να μας υπόσχεται ότι θα μελετήσει τα έγγραφα που του παραδώσαμε και ότι αν συμφωνεί, θα αποκτήσουμε έναν καλό φίλο της Κύπρου. Όπως και έγινε».
Με μέλη της οικογένειας Ζαμπά στο προσφυγικό σωματείο Άγιος Γεώργιος Πραστειό Μόρφου στη Λεμεσό
Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικής τους σχέσης διαδραμάτισαν οι συναντήσεις των δύο ανδρών στη γειτονιά του κ. Ζαμπά, σε μια από τις οποίες τέθηκαν οι βάσεις για το πρώτο ταξίδι του γερουσιαστή Μενέντεζ στην Κύπρο.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρει για τη συνάντηση, που δρομολόγησε την πολύβουη τότε επίσκεψή τους στα κατεχόμενα και η οποία αποτελεί δείγμα γραφής της αποφασιστικότητας, που διακρίνει μέχρι σήμερα τον γερουσιαστή των Δημοκρατικών.
«Ήταν γύρω στο 1993-1994. Εγώ διέμενα στους 18 δρόμους της πόλης και αυτός στους 13. Τα Σαββατοκύριακα, όταν περνούσε από το σπίτι μου, όποτε με έβλεπε, σταματούσε και με ρωτούσε τι γίνεται με την Κύπρο και συζητούσαμε. Μια φορά λοιπόν του ανέφερα ότι θέλω να πάω να δω το σπίτι μου στα κατεχόμενα. «Είναι δυνατόν να σταματούν ένα Αμερικανό πολίτη και να μην τον αφήνουν να περάσει την πράσινη γράμμη», του είπα χαρακτηριστικά. Τότε, με κοίταξε στα μάτια και μου απάντησε: «Aφού θέλεις τόσο πολύ να πας, θα σε πάρω». Και εκεί γυρίζω και του λέω «μην παίζεις με τον πόνο μου, μην υπόσχεσαι κάτι που δεν μπορείς να κάνεις», με τον ίδιο να απαντά: «Τάσο, κοίταξέ με, όταν σου δίνω τον λόγο μου είναι σαν χρυσάφι. Θα το κοιτάξω το θέμα και θα σου πω πότε μπορώ να πάω». «Δυόμισι χρόνια βουλευτής και μου έδωσε αυτή την υπόσχεση», λέει ο κ. Ζαμπάς, γεμάτος εκτίμηση και ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπο του γερουσιαστή.
Το ταξίδι ζωής στην κατεχόμενη Μόρφου
Ήταν καλοκαίρι του 1995, όταν ο βουλευτής τότε, Ρόμπερτ Μενέντεζ, ενημέρωσε τον κ. Ζαμπά ότι θα τον φέρει στην Κύπρο, για να επισκεφτεί το σπίτι του στη Μόρφου, μαζί με την αδερφή του, Τούλα Ζαμπά και τον ξάδερφό του, Στάθη. Όπερ και εγένετο, με χρηματοδότηση του ταξιδιού από την Κυπριακή Ομοσπονδία Αμερικής.
Όπως ανέφερε ο κ. Ζαμπάς, είχε προηγηθεί το ταξίδι της πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ στις ΗΠΑ, οπότε και ο Ρόμπερτ Μενέντεζ την είχε ενημερώσει σχετικά για την επικείμενη επίσκεψή τους στην Κύπρο και για την αποφασιστικότητά του να την πραγματοποιήσει, εκφράζοντάς της παράλληλα τη δυσαρέσκειά του, για το γεγονός ότι ένας Αμερικανός πολίτης, ο οποίος διαμένει στην περιοχή του, δεν έχει τη δυνατότητα λόγω των τουρκικών στρατευμάτων να επισκεφτεί το σπίτι του.
Ο Κύπριος ομογενής περιέγραψε τις συγκλονιστικές στιγμές, που έζησε, κατά την επιστροφή στο χωριό του, 21 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, οι οποίες έγιναν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες της εποχής, μαρτυρώντας την τρομοκρατία που βίωσαν από το κατοχικό καθεστώς.
Δημοσίευμα της εποχής από το περιοδικό «Σελίδες»
«Μεταβήκαμε στην αμερικανική πρεσβεία, όπου μας περίμενε ένα μίνι βαν, με επιβάτη έναν απεσταλμένο της αμερικανικής πρεσβείας και οδηγό έναν Τουρκοκύπριο. Αν και όλοι ήταν ενήμεροι για την επίσκεψη, χρειάστηκε μια και πλέον ώρα, για να μπορέσουμε να περάσουμε από το Λήδρα Πάλας στα κατεχόμενα. Τελικά τα καταφέραμε. Στην αρχή μας ακολούθησαν δύο οχήματα Τούρκων «αστυνομικών», δήθεν για προστασία. Και στη συνέχεια έγιναν 10 με 15 άτομα, τα οποία έβαλαν σκοπό, όπως φαίνεται, να μας δυσκολέψουν τη ζωή. Στην αρχή, φθάνοντας στο χωριό, επισκεφθήκαμε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, όπου οι «αστυνομικοί» δεν μας άνοιγαν την πόρτα του ναού και δεν μας επέτρεπαν να εισέλθουμε. Τότε αναγκάστηκα να πάρω ένα κομμάτι ξύλο και να ανοίξω την πίσω πόρτα. Όταν εισήλθα στο εσωτερικό του, «έπαθα την πλάκα» μου με το θέαμα που αντίκρισα. Ένα μπιλιάρδο βρισκόταν στη μέση της εκκλησίας, οι εικόνες είχαν κλαπεί και οι τοιχογραφίες ήταν όλες καταστραμμένες. Όταν άναψα μερικά κεριά στην Αγία Τράπεζα, οι Τούρκοι άρχισαν να φωνάζουν ότι θα βάλω φωτιά, πράγμα αδύνατο, αφού δεν έμεινε τίποτα για να καεί. Στη συνέχεια, όταν μεταβήκαμε στο πατρικό σπίτι μας, δεν μας άφηναν να χτυπήσουμε την πόρτα, με την αιτιολογία ότι τώρα διαμένουν εκεί άλλα πρόσωπα και δεν έπρεπε να τα ενοχλήσουμε. Τελικά, μετά από πολλές συζητήσεις, συμφωνήσαμε να δούμε το σπίτι, αλλά να μη βγάλουμε φωτογραφίες. Ένα ταξίδι λοιπόν, που έπρεπε να κρατήσει 2 ώρες, ήταν σαν να κράτησε 12» .
Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Πραστειό Μόρφου, το 1995
«Καλύτερα να περνούσαμε από μια τρύπα βελονιού…»
Όπως ανέφερε ο κ. Ζαμπάς, όταν επέστρεψαν στις ελεύθερες περιοχές, ο Ρόμπερτ Μενέντεζ διοργάνωσε συνέντευξη Τύπου και περιέγραψε τις δυσκολίες που βίωσαν στα κατεχόμενα, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά το εξής: «Ήταν πιο εύκολο να περάσει η κεφαλή ενός ελέφαντα από ένα βελόνι, παρά εμείς στα κατεχόμενα, γιατί μας έκαναν τη ζωή πολύ δύσκολη».
Χαρακτηριστικά μάλιστα είναι τα δημοσιεύματα της εποχής, που κυκλοφόρησαν με τίτλους όπως «Τρομοκρατία του ψευδοκράτους εναντίον Αμερικανού βουλευτή» και «οι Αττίλες έκλεισαν τον δρόμο στον Μενέντεζ», αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι το καθεστώς των κατεχομένων εμπόδισε τον βουλευτή να επισκεφτεί τους εγκλωβισμένους της Καρπασίας, θέτοντας ως όρο να συναντηθεί με τον Ραούφ Ντενκτάς.
«Κατανοεί τι σημαίνει να χάσεις την πατρίδα σου…»
Αυτή λοιπόν ήταν και η αρχή της φιλίας του Τάσου Ζαμπά, με τον γερουσιαστή, για τον οποίο μιλά με τα καλύτερα λόγια. «Είναι πολύ απλός άνθρωπος. Ήταν μάλιστα ο πιο νέος άνθρωπος που εκλέχτηκε στο διοικητικό συμβούλιο των γυμνασίων της περιοχής του. Οι γονείς του ήρθαν από την Κούβα. Έτσι καταλαβαίνει τι σημαίνει να χάσεις την πατρίδα σου, τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας, όπως και πολλοί άλλοι φίλοι μας, Κουβανοί βουλευτές. Μετά το ταξίδι το 1995, το Κυπριακό αποτελεί 1 από τα 3 ζητήματα (Κουβανικό, Κυπριακό, Β. Ιρλανδία), με τα οποία δεν θα πάψει να ασχολείται. Θεωρεί ότι η επίλυση του Κυπριακού θα υποβοηθήσει και τα συμφέροντα της Αμερικής στην περιοχή. Ήρθε στην Κύπρο τόσες φορές και έφερε μαζί του άλλους βουλευτές, για να γίνουν κι αυτοί οπαδοί μιας δίκαιης λύσης του Κυπριακού. Αγάπησε τον λαό, το φαγητό, τα ήθη και τα έθιμα και έκανε πολλούς φίλους», αναφέρει χαρακτηριστικά για τον Μπομπ Μενέντεζ.
«Μακάρι να είχαμε ακόμη κανένα, δύο στο πλευρό μας σαν αυτόν, αλλά δυστυχώς…», συνεχίζει. «Έχουμε βέβαια ανθρώπους που μας υποστηρίζουν, αλλά είναι αναγκαίο να εντοπίσουμε άτομα που θα «επενδύσουν» και θα θέσουν το Κυπριακό ως προτεραιότητα. Το πιο σημαντικό από όλα είναι η ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων, με τις οποίες μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα», υπογράμμισε στη συνέχεια ο Κύπριος ομογενής.
Ο κ. Ζάμπας αναφέρθηκε και στον σημαντικό ρόλο, που διαδραμάτισε ο γερουσιαστής, στη δικτύωση των ομογενών με άλλους πολιτικούς αξιωματούχους, για προώθηση των εθνικών ζητημάτων. «Ειδικά περί τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000, το 90 τοις εκατόν των επαφών μας με αξιωματούχους ήταν άνθρωποι που μας συνέστησε ο γερουσιαστής ή διευθετούσε συνάντηση μαζί τους. Και έτσι μπορέσαμε να απλώσουμε τα «πλοκάμια» μας».
Πιστοί φίλοι φάνηκαν όμως και οι ομογενείς για τον γερουσιαστή, καθώς στάθηκαν στο πλευρό του, στην πιο δύσκολη του μάχη, όταν κατηγορήθηκε αδίκως από την κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα, με κατηγορίες περί δωροδοκίας. «Υπήρξα μάρτυρας υπερασπίσεως στη δίκη που έγινε και χάρηκα που προσέφερα κι εγώ στον καλύτερο φίλο της Κύπρου και της Ελλάδας, σε ώρα ανάγκης. Και όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλά άλλα άτομα της κοινότητας. Και το αναγνώρισε, γιατί οι φίλοι φαίνονται στις δύσκολες στιγμές», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Ζαμπάς.
Με τον γιο και την κόρη του Μπομπ Μενέντεζ, τη μέρα της αθώωσης του γερουσιαστή από το δικαστήριο
Όσον αφορά τον τρόπο δράσης της ομογένειας, για προώθηση των εθνικών ζητημάτων, ο κ. Ζαμπάς αναφέρθηκε στις προσωπικές σχέσεις που διατηρούν ομογενείς με Αμερικανούς βουλευτές. «Το κυριότερο όμως και αυτό που προσπαθούμε να προωθήσουμε είναι το να εντοπίζουμε Έλληνες, που διαμένουν σε διάφορες περιοχές και να διευθετούμε συνάντηση με βουλευτές στο τοπικό τους γραφείο, προκειμένου να τους ενημερώνουν για τα θέματα της Κύπρου και της Ελλάδας. Η κάθε περιοχή έχει ένα βουλευτή και κάθε πολιτεία έχει δύο γερουσιαστές. Με τους γερουσιαστές είναι πιο δύσκολο να πετύχουμε συνάντηση, αλλά με τους βουλευτές είναι πιο εύκολο. Το πιο σημαντικό για να σε ακούσουν είναι να είσαι ψηφοφόρος της περιφέρειάς τους», υποστήριξε ακολούθως.
Η πιο φιλοτουρκική αμερικανική κυβέρνηση
Σχολιάζοντας τη στάση της παρούσας αμερικανικής κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά, ο κ. Ζαμπάς ανέφερε ότι «μας προειδοποίησε ο Μενέντεζ ότι το State Department δεν βλέπει με καλό μάτι το νομοσχέδιο Μενέντεζ – Ρούμπιο, γι’ αυτό και δεν το πολυπροωθεί. Θα προτιμούσαν να μην υπάρχει, γιατί δεν αρέσει στην Τουρκία. Ίσως είναι η πιο φιλοτουρκική κυβέρνηση που είχαμε στην ιστορία. Εκτός από αυτό βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι δικοί μας, οι οποίοι είναι γενικά εναντίον του Νομοσχεδίου Μενέντεζ- Ρούμπιο, γιατί το 95 τοις εκατόν του Νομοσχεδίου είναι καλό και το 5 τοις εκατόν όχι».
«Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι θα αλλάξουμε ποτέ την πολιτική της Αμερικής, αλλά το γεγονός ότι αυτός ο Πρόεδρος είναι τόσο φιλότουρκος είναι αδιαμφισβήτητο. Κάποιος που ασχολείται με τα ελληνοτουρκικά, τις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας και το Κυπριακό, είναι αδιανόητο να υποστηρίζει τον Ντόναλντ Τραμπ. Δεν υπάρχει αυτή η επιλογή», επεσήμανε ο κ. Ζαμπάς. Ανέφερε μάλιστα ότι «εδώ και τέσσερα χρόνια η ελληνοαμερικανική κοινότητα δεν κατάφερε να έχει μια συνάντηση με έναν υψηλόβαθμό αξιωματούχο της κυβέρνησής του. Είναι η πρώτη κυβέρνηση που δεν μας έδωσε την ευκαιρία. Τουλάχιστον επί κυβέρνησης Ομπάμα συναντούσαμε τον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος επισκέφθηκε την Κύπρο».
Σημείωσε ακόμη ότι «εάν η Γερουσία αλλάξει, ο Ρόμπερτ Μενέντεζ θα γίνει πρόεδρος μιας πολύ ισχυρής Επιτροπής, δηλαδή της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων», προσθέτοντας ότι ταυτόχρονα είναι καθήκον της Ομογένειας να βρει δυο-τρεις, άλλους γερουσιαστές, οι οποίοι να συμβάλλουν στην ενίσχυση του έργου του.
Την ώρα που δίνει τις δικές του μάχες στο εξωτερικό μαζί με άλλους ευπατρίδεις ομογενείς, ο κ. Ζαμπάς αναφέρει ότι η μεγαλύτερη απογοήτευση για τον ίδιο είναι το να βλέπει ότι μετατρέψαμε το Κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε δικοινοτικό ζήτημα. «Και ποιος φταίει για αυτό; Όλες οι κυβερνήσεις μαζί», επισημαίνει.
«Και εδώ μου δίνεις την ευκαιρία να αναφέρω κάτι, το οποίο με ενοχλεί πάρα πολύ» συνεχίζει. «Είναι δυνατόν να έχουμε πρακτορεία ειδήσεων, τα οποία να γράφουν ο «πρωθυπουργός»; Να μου βάζεις ένα μαχαίρι στην καρδιά; Κανείς δεν διαβάζει και να λέει εισαγωγικά πρωθυπουργός. Είναι ντροπή, είναι λυπηρό. Εμείς οι ίδιοι προκαλούμε πιο πολλή ζημιά από τους ξένους», υποστήριξε ο κ. Ζαμπάς.
Καταληκτικά έψεξε τη στάση Ελληνοκυπρίων, αναφέροντας ότι είναι αδιανόητο το γεγονός πως Ελληνοκύπριοι μεταβαίνουν στα κατεχόμενα, με επιχείρημα ότι τα προϊόντα είναι πιο φθηνά. «Η γυναίκα μου, η οποία είναι Αμερικανίδα, και όταν δει σεντόνια ή πετσέτες made in Turkey, δεν τα αγοράζει. Κι εμείς να τους προσφέρουμε εκατομμύρια; Είναι πραγματικά λυπηρό», ανέφερε εν κατακλείδι ο δραστήριος ομογενής μας.
Πηγή: Φιλελεύθερος (https://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/975853/tasos-zampas-o-filos-moy-o-rompert-menentez-eikones)
