Από παιδιά είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε δίπλα στα κάδρα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη και του Ανδρέα Μιαούλη, που στόλιζαν τους τοίχους του Δημοτικού σχολείου, και του Ρήγα Φεραίου. Όπως ο Κολοκοτρώνης με τα παλικάρια του και ο Μιαούλης με τους ναύτες του πολέμησαν για την απελευθέρωση της Ελλάδος, έτσι και ο Ρήγας Φεραίος με τον «Θούριο» και την «Χάρτα» του πολέμησε για τον ίδιο σκοπό. Ο Γάλλος ιστορικός Francois Pouqeville είχε γράψει: «…Οι Έλληνες πολεμούσαν έχοντας στα χείλη τους τις υπέροχες στροφές του Ρήγα…».
Το ίδιο και οι Δωδεκανήσιοι της Αμερικής αγωνίστηκαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Άλλοι πολέμησαν με τις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις ή συνεργάστηκαν με τις Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίας, άλλοι προσπάθησαν μέσο του τύπου και άλλοι επεδίωξαν την βοήθεια Αμερικανών ακαδημαϊκών, θρησκευτικών ηγετών και πολιτικών, όλοι με ένα σκοπό την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Ο Λάζαρος Κοντοβερός, από το δικό του μετερίζι, όπως ο Ρήγας με την «Χάρτα» του, αγωνίστηκε με το ταλέντο του, ζωγραφική, εμπνέοντας τους Δωδεκανήσιους της Αμερικής.
Ο Λάζαρος Κοντοβερός γεννήθηκε στην Νίσυρο την 1η Ιανουαρίου 1884, πρόγονός του ήταν ο Διακογιώργης Παύλου, που το 1823 αντιπροσώπευσε την Νίσυρο στην Εθνοσυνέλευση του Άστρους. Πολύ νέος μετανάστευσε στην Αμερική. Τα περισσότερά χρόνια έζησε στο Lowell, MA όπου τέλεσε τους γάμους του με την Σεβαστή Σολομωνίδου. Στην ίδια πόλη άφησε την τελευταία του πνοή την 1η Οκτωβρίου 1974.
Ο Λάζαρος Κοντοβερός σπούδασε καλές τέχνες στις σχολές Museum of Arts και Industrial Arts της Βοστώνης και στην Ακαδημία καλών τεχνών της Φιλαδέλφειας. Ήταν προικισμένος με μεγάλο ταλέντο, και τα σχέδια του σχετίζονται με παραστάσεις από την Αρχαία Ελλάδα.
Τα περισσότερα, που αναφέρονται στα Δωδεκάνησα, αφορούν την Νίσυρο και δημοσιεύθηκαν σε Νισυριακά λευκώματα και δελτία. Αυτά που αναφέρονται στα Δωδεκάνησα παρουσιάζουν τις Δώδεκα νύφες του Αιγαίου να αγωνίζονται για να πέσουν στην αγκαλιά της «Μάνας» τους υπό το βλέμμα του αγάλματος της Ελευθερίας και, στην συνέχεια, όταν το κατορθώνουν, γιορτάζουν πανηγυρικά.
Lazarus Kontoveros: With his artistic talent he fought for the liberation of the Dodecanese
By Manolis Cassotis
As children, we used to see next to the frames of Theodoros Kolokotronis and Andreas Miaoulis, that adorned the walls of the Primary school, and the frame of Rigas Feraios. Just as Kolokotronis with his lads and Miaoulis with his sailors fought for the liberation of Greece, so Rigas Feraios with his “Thourio” and “Charter” fought for the same cause. The French historian Francois Pouqeville had written: “…The Greeks fought with the terrific stanzas of Rigas on their lips…”.
Likewise, the Dodecanese of America fought each in their own way for the liberation of the Dodecanese. Others fought with the American Armed Forces or cooperated with the American Secret Service, others tried through the press and others sought the help of American academics, religious leaders and politicians, all with one goal, the liberating of the Dodecanese. Lazaros Kontoveros, from his own stand, like Rigas with his “Charter”, fought with his talent, painting, inspiring the Dodecanese people of America.
Lazaros Kontoveros was born in Nisyros on January 1, 1884, his ancestor was Diakogiorgis Pavlou, who in 1823 represented Nisyros in the National Assembly of Astros. He immigrated to America very young. He lived most of his years in Lowell, MA where he married Sevasti Solomonidou. In the same city he left his last breath on October 1, 1974.
Lazaros Kontoveros studied fine arts at the Museum of Arts and Industrial Arts schools in Boston and at the Academy of Fine Arts in Philadelphia. Gifted with great talent, his designs are related to performances from Ancient Greece. Most of those attributed to the Dodecanese refer to Nisyros, published in Nisyrian albums and bulletins. Those attributed to the Dodecanese show the Twelve Brides of the Aegean struggling to fall into the arms of their “Mother” under the gaze of the Statue of Liberty, and then, when they succeed, celebrate in a grand manner.
